HEKSAMETR – wers charakterystyczny dla eposu antycznego (Iliada, Odyseja) uprawiany m.in. przez Homera. Jest to wers, który składał się z sześciu (heks = 6) stóp. Stopa była to najmniejsza jednostka rytmiczna – w niej zaś istniał dany układ głosek długich i krótkich. Np. taki układ: długa, krótka, krótka – stanowi stopę zwaną daktylem. Sześć stóp, które składały się na heksametr, były to daktyle lub spondeje. Regularny układ stóp powodował wyrazisty rytm heksametru. Próba naśladowania heksametru w literaturze polskiej zaowocowała tzw. „heksametrem polskim”, opartym na zestroju akcentowym – używa go Adam Mickiewicz w Konradzie Wallenrodzie.