PRZYBYSZEWSZCZYZNA – termin ten pochodzi od nazwiska Stanisława Przybyszewskiego, twórcy otoczonego legendą, propagującego najbardziej skrajne i kontrowersyjne założenia modernizmu. Przybyszewszczyzna – to zestaw poglądów Przybyszewskiego, lecz także „moda na Przybyszewskiego” – czyli analogiczny styl bycia, wyznawanie głoszonych przez Przybyszewskiego twierdzeń, propagowanie jego twórczości. Przybyszewszczyzna kwitła w epoce Młodej Polski, zwłaszcza w Krakowie, lecz wraz z końcem epoki zgasło zafascynowanie osobowością tego twórcy. Była to legenda „kapłana sztuki”, który zachwycał, gorszył i szokował. Wraz z cyganerią artystyczną skupioną wokół niego, prowadził skandaliczny jak na owe czasy tryb życia, głosząc pochwałę alkoholu, prowokując perypetiami życia osobistego – np. słynnym romansem z żoną Jana Kasprowicza – umieszczając w centrum swojej twórczości tematykę erotyczną. Twierdził, że poznanie „nagiej duszy” może odbyć się tylko przez analizę seksu i stanów patologicznych – a zatem sfer będących „poza rozumem”. Radykalizm i bezkompromisowość Przybyszewskiego sprawiły, że był głośną postacią i zyskał rozgłos nie tylko w Polsce, lecz także w Europie.