HISTORIA

Upadek cesarstwa zachodniorzymskiego

W 1. połowie II w. n.e. imperium rzymskie ustabilizowało swoje granice, umacniając dotychczasowe, zaprzestając wojen zdobywczych (Hadrian, Antonius Pius). Na północ od Dunaju dojrzewało jednak poważne zagrożenie ze strony germańskich plemion: Markomanów, Kwadów i Jazygów, zamieszkujących obszary Czech i Moraw. Z ich najazdami musiał borykać się Marek Aureliusz, zwany też filozofem na tronie (161-180 n.e.). Po ciężkich walkach, w czasie których wrogowie cesarstwa dotarli aż do Akwilei, zdołano owe ludy

Ekspansja arabska

Półwysep Arabski w starożytności, jeżeli nawet nie stanowił klasycznej „terra incognita”, to na pewno znajdował się na marginesie głównych wypadków politycznych. Ośrodki państwowe, o ile tam powstawały, istniały na krawędzi tego potężnego regionu (królestwo legendarnej królowej Saby w Jemenie, Palmyra czy nabatejskie ze stolicą w Petrze), a olbrzymi środek półwyspu nie wytworzył do VII w. jednolitego organizmu politycznego. Zamieszkiwały go skłócone plemiona koczowniczych hodowców i pasterzy. Na szlaku karawan powstawały

Losy ludu Franków

Frankowie byli jednym z germańskich plemion, które w czasie wędrówek ludów osiedliły się na obszarach cesarstwa rzymskiego. W połowie IV w. opanowali północną Galię zwaną Toksandrią (kraina położona między Mozą a Skaldą). Pomimo że cesarz Julian Apostata (ostatni pogański władca Rzymu) pokonał Franków w 357 r., zezwolił Frankom im  pozostać na terenach Toksandrii. Część tego ludu pozostała poza granicami cesarstwa na prawym brzegu Renu i nad Menem. Zwano ich Frankami

Struktury społeczne starożytnych państw

 Struktury społeczne starożytnych państw Społeczeństwa starożytnych państw były podzielone na warstwy wyższe i niższe. Mówi się, że były silnie zhierarchizowane. W Egipcie:  Faraon – uważany za wcielenie boga i najwyższego kapłana. Kapłani, wyżsi urzędnicy. Niżsi urzędnicy. Służba, rzemieślnicy, chłopi. Niewolnicy. W Sparcie:   Spartiaci – obywatele Sparty posiadający pełne prawa polityczne. Stanowili wąską grupę właścicieli ziemskich i do nich należała faktyczna władza. Periojkowie – wolna ludność miast, trudniąca się handlem i rzemiosłem. Pozbawieni

Starożytny Egipt

Od początku III do mniej więcej połowy I tysiąclecia p.n.e., starożytny Bliski Wschód był areną rywalizacji kilku mocarstw, głównie Egiptu, Babilonii i Asyrii, choć przejściowo do politycznych gierek włączali się kolejni uczestnicy, jak małoazjatyccy Hetyci, państwo Hurytów Mitanni, czy Persowie. Egipt Tradycyjne dzieje starożytnego Egiptu zamyka się datami od około 3100* do 332 p.n.e. (do podboju Aleksandra Wielkiego), kiedy państwem tym władać miało 30 lub 31 dynastii, niekiedy obcego pochodzenia.