ŚREDNIOWIECZE
Gall Anonim prezentuje wzór władcy chrześcijańskiego na przykładzie czynów i osoby króla Bolesława Krzywoustego. Warto zauważyć, że takim ideałem jest również opisywany przodek Krzywoustego – Bolesław Chrobry. Obaj królowie mają podobne cechy: Idealny władca to człowiek „sprawiedliwy i rycerski”. Jest to wielki i sławny mąż, który walczy z pogaństwem w imię wiary chrześcijańskiej. Innymi jego cechami są: „męstwo, moc, pobożność, mądrość”. Król powinien być „srogi”, lecz „sprawiedliwy, przebiegły i mądry” w walce. Za jego panowania w kraju panuje
Przykład hagiografii – Legenda o św. Aleksym. Najstarsza pieśń (hymn) polska – Bogurodzica. Przykład liryki maryjnej – Lament świętokrzyski. Utwory literatury świeckiej: Słota O zachowaniu się przy stole, Satyra na leniwych chłopów. Przykład literackiej realizacji danse macabre – Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią. Przykłady historiografii: Kronika Gall Anonim, Kronika polska Wincenty Kadłubek, Kronika Janko z Czarnkowa. Zobacz: Wymień znane Ci zabytki języka polskiego Dlaczego dzieje świętego Aleksego są typową hagiografią? Czy znasz przykład epiki
Zabytki języka polskiego to nie tylko stare polskie teksty, lecz nawet pojedyncze polskie nazwy czy słowa, które znajdujemy w dokumentach historycznych. Dlatego zabytki języka polskiego dzielimy następująco: Najdawniejsze – nazwy polskie w tekstach łacińskich: Geograf bawarski – dzieło, które zawiera opis średniowiecznej Europy, pochodzi zaś z IX wieku. Znajdują się tam nazwy polskie, takie jak Opolanie, Dziadoszanie. Dagome iudex – dokument, w którym Mieszko I oddaje państwo polskie pod opiekę papieża (991 rok). Znajdują się
Jeśli chodzi o literaturę powszechną, do kanonu arcydzieł należą: Pieśń o Rolandzie – epos rycerski, Francja XI w. Dzieje Tristana i Izoldy – romans rycerski, Francja XII w. Złota legenda Jakuba de Voragine – popularny zbiór żywotów świętych, Francja XIII w. Romans o róży – zwany czasem francuską „Iliadą”! Poemat o miłości, część I napisał Guillaunie de Lorris (XII w.), po jego śmierci kontynuował Jean de Meung. O królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu – ballady bretońskie,
Trudność tego pytania polega na tym, że musisz wyrazić swoją opinię na temat świętości, stosunku do Boga i ludzi. Od czego zacząć? Od przybliżenia postaci św. Franciszka – człowieka dobrze i bogato urodzonego, który potrafił zrezygnować z wygodnego życia: rozdał majątek ubogim i postanowił nieść pomoc i wsparcie wszystkim potrzebującym. Od wskazania postawy franciszkańskiej we współczesności. Tu koniecznie przywołaj postać św. Teresy z Kalkuty, która do końca życia zadziwiała świat swoją pokorą, otwartością wobec ludzi chorych
Święty Augustyn w założeniach swojej filozofii ukazuje dramat człowieka umieszczonego między niebem a ziemią, między aniołami a zwierzętami. Dramat człowieka polega na ciągłym rozerwaniu, szamotaniu się pomiędzy pragnieniem zwykłego, ludzkiego szczęścia na ziemi a tęsknotą za wiecznością i ideałem nieba. Życie pomiędzy trwogą a nadzieją staje się koszmarem. Jest to życie w świecie dualistycznym – czyli jakby dwoistym, podwójnym, złożonym z przeciwstawnych wartości: dobro-zło, niebo-piekło, zbawienie-potępienie, dusza-ciało. Człowiek musi wybierać, pomiędzy tymi wartościami, nie ma drogi pośredniej. Oczywiście
Powszechnie wiadomo, że na tak sformułowane pytanie należy odpowiedzieć coś w rodzaju: „Nie, w średniowieczu nie starano się zniszczyć antycznego dziedzictwa kulturowego, wiele ze starożytnych myśli i założeń było tu kontynuowanych, modyfikowanych i wykorzystywanych”. Tak też w rzeczywistości było. Postarajmy się jednak wyjaśnić to dokładniej i mniej stereotypowo. W czasach tuż po upadku cesarstwa rzymskiego, w wyniku wędrówki ludów, w Europie w sferze kultury ścierają się ze sobą tradycje samodzielnych plemion germańskich oraz cesarstwa wschodnio- i zachodniorzymskiego. Okres ten trwa
Scharakteryzuj postać Karola Wielkiego jako wzór doskonałego władcy. Karol Wielki to potężny władca i prawdziwy patriota, ma na swoim koncie mnóstwo sukcesów militarnych i wciąż gotowy jest do podejmowania kolejnych wypraw mogących przysporzyć jemu i „słodkiej Francji” sławy i bogactw. Po drugie to pobożny król chrześcijański, pogromca pogan. Jako obrońca krzyża i zapamiętały krzewiciel wiary – Karol Wielki mógł w trudnych momentach liczyć na wsparcie Stwórcy. Na przykład na prośbę Karola ścigającego pogan, którzy rozgromili oddział
Rycerz Roland jako jeden z wzorców epoki średniowiecza. Dlaczego tak popularyzowano tę postać? Bo znakomicie nadawał się na ideał, na wzór do naśladowania, na osobę będącą pokazowym przykładem pożądanych w średniowieczu postaw. Ogólnie uważano wówczas, że trzeba być pobożnym, szerzyć wiarę chrześcijańską i walczyć o nią. Średniowiecze to przecież doba wypraw krzyżowych, całe rzesze rycerstwa wyruszają do Jerozolimy bronić Jezusowego grobu. Wyprawy ogłasza papież, biorą w nich udział królowie i książęta. Pożądane jest zatem, by
Tak, choć nie jest ich wiele i nie wszystkie można zaraz obdarzyć mianem liryki. Choćby taki dwuwiersz: Ach, miły Boże! Toć boli, kiedy chłop kijem głowę goli, ale barziej boli, kiedy miła inszego woli. Tę refleksję o miłości w formie wierszyka wypowiedziano z pewnością innymi słowy niż te, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Być może, rezolutny żak użył prozaicznego porównania, ale trudno chyba odmówić mu słuszności. To oczywiście nie jest jedyny średniowieczny polski utwór miłosny,
Walgierz Udały – fikcyjny rycerz – bohater ściśle epickiego fragmentu Kroniki Janka z Czarnkowa – zakochany i żonaty z piękną Helgundą. Jak to w życiu bywa, po powrocie z jednej z wypraw nie zastał w domu małżonki, albowiem uciekła z niejakim Wisławem. Walgierz ściga ich, jednak wpada w zasadzkę zastawioną przez Wisława – co kończy się dlań przykro, albowiem na rozkaz uwodziciela zostaje przykuty do ściany i w dość wyrafinowany i raczej osiemnastowieczny sposób dręczony – musi mianowicie przyglądać się uciechom
Obyczaje ludzi średniowiecza poznajemy nie tylko z dzieł średniowiecznych, obraz ich dają nam także późniejsze powieści oraz współczesne filmy. Przykładem może być: Powieść Henryka Sienkiewicza pt. Krzyżacy, która ukazuje obyczaje średniowiecznego rycerstwa polskiego oraz krzyżackiego. Słynne są np. sceny pojedynków, a także wyeksponowane przez autora niepisane prawo, obyczaje ślubne czy np. etos rycerski. Inne popularne pozycje dotyczące epoki średniowiecza, czytane lub oglądane, to np. historie o Robin Hoodzie, filmy ukazujące dzieje rycerzy
W piętnastowiecznym wierszu pt. Satyra na leniwych chłopów. Utwór jest bardzo ważny w polskiej literaturze, bowiem daje potomnym realistyczny wizerunek życia wiejskiego z XV wieku. Portret wieśniaka ma być reprezentatywny dla całego stanu: przedstawia osobnika chytrego, wciąż usiłującego oszkapić swojego pana i wykpić się z pańszczyźnianych obowiązków. Zamiast pracować – tylko patrzy, czy nikt nie pilnuje, i wtedy odpoczywa. Chłopi symulują rozmaite naprawy sprzętu, narzekają, że niezdatny („rzekomoć mu pług orać nie chce”), a w ogóle
Pareneza biesiadna – to termin, który obejmuje utwory pouczające, jak powinien wyglądać wzorowy obyczaj biesiadny. Nie jest wymysłem polskim, poradniki „jak ucztować” powstawały w Niemczech, Francji, Anglii – wszędzie tam, gdzie kwitła rycerska kultura dworska. Wiersz Słoty O zachowaniu się przy stole jest pierwszym polskim dziełem poświęconym obyczajom. Otwiera długi szereg utworów rejestrujących, utrwalających, opiewających polski obyczaj. Tu – w XV w. – jeszcze rycerski, nie narodowy. Dzieli się na dwie części, które implikują
Czym charakteryzuje się styl gotycki? Gotyk jest to styl w architekturze i sztuce dojrzałego i późnego średniowiecza. Cechy charakterystyczne gotyku to m.in. krzyżowo-żebrowe sklepienia, łuk ostry, wielkie witrażowe okna. Budowano wówczas wielkie katedry i strzeliste kościoły gotyckie. Początkowo „gotyk” była to nazwa pogardliwa, używana w okresie renesansu jako określenie stylu barbarzyńskich Gotów. Dopiero w czasie romantyzmu uznano ten styl za arcydzieło sztuki. Słynne przykłady budowli gotyckich to wielkie katedry we Francji: Paryż, Amiens, Reims, Chartres. W Polsce
Ten wczesny styl w średniowiecznej architekturze pochodzi od słowa „Roma”, czyli Rzym, choć bynajmniej nie oznacza rzymskiej architektury. Obejmuje gmachy, które wznoszono na terenach prowincji rzymskich od zarania średniowiecza do XIII wieku: zamki warowne, kolegiaty, kościoły. Charakteryzują się ciężką budową, przysadzistymi kopułami, grubymi murami i małymi okienkami. Cechy – styl romański: masywność, prostota form, grube mury, małe wąskie okna, wieże i przybudówki półokrągłe jako urozmaicenie bryły budynku, półkoliste łuki, sklepienia kolebkowe („połowa walca”).
Ten wczesny styl w średniowiecznej architekturze pochodzi od słowa „Roma”, czyli Rzym, choć bynajmniej nie oznacza rzymskiej architektury. Obejmuje gmachy, które wznoszono na terenach prowincji rzymskich od zarania średniowiecza do XIII wieku: zamki warowne, kolegiaty, kościoły. Charakteryzują się ciężką budową, przysadzistymi kopułami, grubymi murami i małymi okienkami. Cechy – styl romański: masywność, prostota form, grube mury, małe wąskie okna, wieże i przybudówki półokrągłe jako urozmaicenie bryły budynku, pókoliste łuki, sklepienia kolebkowe („połowa walca”).
Utwory maryjne to najstarsze nasze zabytki średniowieczne. Bogurodzica i Lament świętokrzyski to pieśni, których bohaterką jest Matka Boska. Bogurodzica jest najstarszym polskim hymnem. Nie wiadomo dokładnie, kiedy powstała, jaka była wcześniejsza jej wersja, kto jest autorem. Wiemy, że to oryginalny polski utwór, a nie tłumaczenie łacińskiego hymnu. Poprzestań na omówieniu dwóch najstarszych strof pieśni. Niektórzy badacze twierdzą, iż powstały one na przełomie XI i XII wieku. Świadczą o tym dwa archaizmy językowe z tego okresu
Jest to inaczej wiersz średniowieczny, czyli o typowej dla tej epoki kompozycji. Nazwa tego typu wiersza bierze się stąd, że: w każdym wersie zamyka się „zdanie” (lub jednorodny człon zdaniowy), „rymy” w wierszu średniowiecznym uzyskane są przez powtarzalność na końcu wersów formy gramatycznej – np. czasownika w 1. os. liczby mnogiej: ————— nosimy ————— prosimy lub np. wołacza: ————— bożycze ————— człowiecze poszczególne wersy mają różną liczbę sylab (w Bogurodzicy spotykamy pierwsze próby ustalania zgodności liczby
Do najstarszych dzieł polskiej poezji religijnej zaliczamy: Bogurodzicę – najdawniejszą, słynną pieśń – hymn z XIII wieku; staropolską wersję żywotu św. Aleksego pt. Legenda o św. Aleksym, zapis z XV wieku; Lament świętokrzyski lub inaczej Posłuchajcie, bracia miła, rękopis z XV wieku. Zabytkiem poezji religijnej są także znane i wciąż funkcjonujące modlitwy, takie jak: Ojcze nasz czy Zdrowaś Maria. Zobacz: Co to jest wiersz zdaniowo-rymowy? Na czym polega szczególna wartość Lamentu świętokrzyskiego? Omów Bogurodzicę, jej
