ANTYGONA - wypracowania

Mowa oskarżycielska przeciwko Antygonie

Mowa oskarżycielska przeciwko Antygonie. Wysoki Sądzie! Szanowna Ławo Przysięgłych! Zebraliśmy się tutaj, by wymierzyć sprawiedliwość córce Edypa – Antygonie. Dziewczynę tę strażnik pojmał, gdy trupa grzebała, przyprószywszy zwłoki cienką warstwą ziemi. I odprawiwszy konieczny obrządek, grób gładziła. Gdy skrapiała ciało mieszaniną wina, mleka i oliwy, podeszli strażnicy. Ujrzawszy, co czyni, pojmali dziewkę i doprowadzili przed oblicze władcy. Pan nasz, dobry i sprawiedliwy, rozmawiał z poddaną. Córa Edypa nie okazała nawet należnej mu czci. Spokojnie przyznała

Spróbuj rozpoznać treść pojęcia tragizm, analizując sytuację Antygony.

Spróbuj rozpoznać treść pojęcia tragizm, analizując sytuację Antygony. Jak można określić tę sytuację? Jakie możliwości działania (wyjścia z owej sytuacji) ma główna bohaterka? Co stoi na przeszkodzie jej poczynaniom? Jaki jest finał zapoczątkowanego przez główną bohaterkę rozwoju zdarzeń? Antygona znalazła się w sytuacji bez wyjścia. Jako kochająca siostra czuje się zobowiązana pochować brata. Tego wymaga od niej również tradycja i religia – według wierzeń religijnych starożytnych Greków dusza Polinejkesa nie zazna spokoju, jeśli

Porównaj Edypa i Kreona, bohaterów znanych Ci z tragedii Sofoklesa.

Porównaj Edypa i Kreona, bohaterów znanych Ci z tragedii Sofoklesa. W świetle Króla Edypa Są to typy skrajnie różne. Edyp gwałtowny, wylewny, emocjonalny. Kreon rozważny, spokojny, rozsądny. Edyp pragnie władzy, jest o nią zazdrosny. Kreon nie pragnie tronu, woli spokój. Edyp jest podejrzliwy, rzuca oszczerstwa. Kreon rozważnie tłumaczy mu nieporozumienie. W świetle Antygony Kreon jest już kim innym. Zostaje władcą, ponosi odpowiedzialność za miasto. Tak jak niegdyś Edyp – wydaje stanowczy wyrok. Nie pozwala pochować

Czy miłość do rodziny może tłumaczyć nieposłuszeństwo wobec władzy? Rozważ problem na podstawie Antygony Sofoklesa.

Czy miłość do rodziny może tłumaczyć nieposłuszeństwo wobec władzy? Rozważ problem na podstawie „Antygony” Sofoklesa. Zanim napiszesz Nie licz na to, że odpowiesz na pytanie, kto ma rację w Antygonie. Gdyby ktoś ten problem rozwiązał, przestano by omawiać tę lekturę w szkole, a dramat Sofoklesa straciłby swoje ponadczasowe znaczenie. Jak to napisać? Forma – rozprawka. Jest problem, trzeba go rozwiązać, a najlepiej do tego nadaje się rozprawka. Uwaga! W rozwinięciu zauważamy, że przyczyną zachowania Antygony

Racje serca i racje rozumu – rozpatrz konflikt między Antygoną a Kreonem

Racje serca i racje rozumu – rozpatrz konflikt między Antygoną a Kreonem. Forma pracy Trudno cokolwiek doradzić, bowiem wszystko już było… Na ten temat powstało tysiące rozprawek – ta forma bardzo dobrze się do tego nadaje. Spora grupa ambitnych uczniów wybierała z kolei dialog między zwolennikiem racji Kreona a zwolennikiem racji Antygony. Były także mowy oskarżycielskie i obrończe. Zaletą tego tematu jest duża dowolność w wyborze formy pracy. Pocieszeniem zaś fakt, że choć ten temat

Na czym polega aktualność Antygony?

Na czym polega aktualność Antygony? Nieuważnemu czytelnikowi problem zarysowany w Antygonie wydać się może aktualny tylko dla starożytnych, istotny jedynie w kontekście ich wierzeń religijnych. Jego zasięg daleko jednak wykracza poza to, czy pochować, czy nie pochować zmarłego buntownika. Sofokles poruszył w swym utworze uniwersalne zagadnienia etyczne. Postawił ważne pytania: czy wybór należy do państwa, czy do jednostki? czy ważniejsze jest prawo, czy religia? Pytanie: Na ile możliwa jest wolność jednostki w państwie? –

Co możesz powiedzieć o konflikcie tragicznym w Antygonie Sofoklesa?

Co możesz powiedzieć o konflikcie tragicznym w „Antygonie” Sofoklesa? Osią konfliktu dramatycznego w Antygonie jest zakaz Kreona i sprzeciw wobec tego zakazu Antygony. Nie był to jednak zwykły zakaz – dotyczył pochówku brata Antygony – Polinika. Jest to więc konflikt między dwiema racjami – ludzką (ustanowioną prawem) i boską (dusza z niepochowanego ciała nigdy nie zazna spokoju). Antygona decyduje się sprawić bratu pogrzeb i zostaje skazana na śmierć. Konflikt tragiczny w Antygonie można rozpatrywać poprzez trzy antytezy:

Antygona Sofoklesa jako przykład tragedii klasycznej

„Antygona” Sofoklesa jako przykład tragedii klasycznej. Zacznij Antygona jest doskonałym przykładem tragedii klasycznej, ponieważ spełnia wszystkie wymogi stawiane temu gatunkowi. Możemy ją uznać za wzorzec tragedii klasycznej. Źródłem fabuły dramatu jest mitologia, a dokładnie fragment historii rodu Labdakidów. Przejdź do konkretów Tragedia respektuje zasadę trzech jedności: Jedność akcji – jeden wątek – dzieje Antygony i Kreona, brak scen epizodycznych. Jedność miejsca – całość akcji rozgrywa się przed pałacem królewskim w Tebach. Jedność czasu

Bezsensowne zwycięstwa mniej w życiu znaczą niż sensowne klęski. Rozważ tę myśl na przykładzie losów Antygony i Kreona.

Bezsensowne zwycięstwa mniej w życiu znaczą niż sensowne klęski. Rozważ tę myśl na przykładzie losów Antygony i Kreona. Dla ambitnych Możesz wybrać formę zbliżoną do eseju. Pamiętaj jednak o sformułowaniu zawartym w temacie. Choć masz prawo przywołać także innych bohaterów literackich, musisz skupić się głównie na Antygonie i jej stryju. Zadaj sobie pytanie, z czym mamy do czynienia – z sensowną porażką czy bezsensownym zwycięstwem w przypadku: Hamleta (Hamlet Williama Szekspira), Tomasza Judyma (Ludzie bezdomni Stefana

Lekcja dla sprawujących władzę w Antygonie Sofoklesa, Odprawie posłów greckich Jan Kochanowskiego i Makbecie Wiliama Szekspira

Lekcja dla sprawujących władzę w Antygonie Sofoklesa, Odprawie posłów greckich Jan Kochanowskiego i Makbecie Wiliama Szekspira. Temat łączy utwory z różnych epok literackich. Mimo różnicy czasów antyczna tragedia o córce Edypa dotyka jednak tego samego ponadczasowego problemu, który pojawia się w dramatach Kochanowskiego i Szekspira – władzy. Jakie informacje będą niezbędne? W przypadku utworu Sofoklesa niepotrzebne jest opowiadanie losów Antygony i jej rodzeństwa. Najważniejszym bohaterem będzie w tym przypadku król Kreon, który zabronił pochówku zdrajcy Polinika, a później