Jak w wizji Dantego Alighieri wyglądają Piekło i Raj?
Elementy krajobrazu,scenerii, przestrzeni
- Piekło – fragmenty pieśni IV, XIII, XVIII
Przed oczyma narratora rozciąga się piekielna dolina, czeluść, loch bez dna, spowity czarnosinymi mgłami. Wergiliusz, przewodnik Dantego – wprowadza go w kolejne koła piekielnych przepaści.
Jeden z piekielnych kręgów stanowi obręb leśny. Ale dziwny to las – przecięty przez krwawy potok, obrośnięty niedostępnym gąszczem drzew i krzewów. Liście mają siną barwę, owoce są zatrute.
- Raj – fragment pieśni XIX
Lśniąca urodą kraina, migocąca w oczach pięknymi kolorami. Wizja Dantego jest przeciwieństwem naszych potocznych wyobrażeń o piekielnej i rajskiej kolorystyce. Piekło kojarzymy z ognistością, tymczasem u Dantego jest ono sine i ponure. Niebo widzimy w niebieskiej poświacie, a Dante przedstawia je właśnie w kolorach piekielnych – ognistych, mieniących się kolorami w „źrenicach płomieni”.
Istoty zamieszkujące te miejsca
- Piekło – fragmenty pieśni IV, XIII, XVIII
Zamiast ptaków w piekielnym lesie gniazda wiją harpie – potwory z ludzkimi twarzami, ptasimi skrzydłami i szponami, które dręczą dusze potępionych.
Prawą i lewą stronę Złych Dołów zaludniają zupełnie różni grzesznicy. Jest ich bardzo wielu. Pośród nich Dante rozpoznaje Jazona – uwodziciela odbywającego karę za zbałamucenie i porzucenie wielu kobiet, m.in. Medei i Izyfilii.
- Raj – fragment pieśni XIX
Dostojnym rajskim ptakiem jest orzeł szybujący w przestrzeni. Dobre dusze o barwie rubinowej czerwieni tworzą niebiańskie chóry.
Dźwięki wypełniające przestrzeń
- Piekło – fragmenty pieśni IV, XIII, XVIII
Zewsząd słychać „echa jęków”. Nie do końca wiadomo, kto wydaje te przejmujące trwogą dźwięki. Narrator kilkakrotnie używa słowa „jęki” i wyrazów pokrewnych. Jęczą nawet harpie, które mają za zadanie męczyć innych. Jęk skargi i syk bólu wydaje z siebie drzewo, z którego Dante oderwał gałązkę. Skaleczona śliwa wyznaje, że kiedyś była człowiekiem. Cierpi karę za popełnienie samobójstwa.
- Raj – fragment pieśni XIX
Słychać pieśni chóru oraz dźwięk wydawany przez przelatującego orła.
Zobacz:
Boska komedia jako dzieło przełomu średniowiecza i renesansu