• Termin pochodzi on od słowa classicus – tzn. wzorowy, pierwszorzędny, doskonały. Za taki właśnie doskonały wzór znano sztukę antyku i na długie wieki określiła ona kryteria piękna i poprawności w literaturze i sztuce europejskiej.
  • Terminem „klasycyzm” określamy nie tylko twórczość starożytnych artystów, lecz także późniejsze prądy artystyczne odwołujące się do źródeł antycznych. Przykładem epoki przywołującej klasyczne piękno i kanony ustalone w starożytności może być sztuka renesansu lub oświecenia. Posiadają w swoim dorobku dzieła klasyczne – czyli nawiązujące do gatunków, motywów tematycznych i wymogów ustalonych w antyku.
  • Terminem pochodnym od klasycyzmu jest także „klasyka” – inaczej zbiór dzieł uznanych i cenionych w tradycji danego kręgu kulturowego: np.
    • klasyka polska to dzieła Adama Mickiewicza,
    • do klasyki rosyjskiej można zaliczyć twórczość Lwa Tołstoja,
    • do klasyki europejskiej dzieła Balzaca czy Cervantesa.
  • Klasyczny – oznacza dziś w naszych mniemaniach te kierunki w literaturze, w sztuce, czy filozofii, które nawiązują do ustaleń i norm klasycznych, uznają je za wzorcowe, pragną naśladować.

Zapamiętaj!

  • Sztukę antyku zaczęto nazywać „kla­syczną” (niezupełnie słusznie, bowiem „klasyczny” był tylko jeden z jej okresów),
  • prądy nawiązujące do niej: klasycznymi i neoklasycznymi.
  • Również w mowie potocznej zaistniał przymiotnik klasyczny – dotyczący uznanych, ustalonych norm czy dzieł (klasyka filmu, literatury itp.).

Facebook aleklasa 2

Zobacz:

Pojęcia związane z antykiem

Najważniejsze zagadnienia i tematy prac z antyku

 

Charakterystyka epoki antyku

Antyk – życiorys kultury

Scharakteryzuj epokę antyku

ANTYK – TABELA

ANTYK – Test 1