Liryka grecka przekazała potomnym urozmaicone miary wierszowe, nazwy gatunków, a także sposoby ujmowania w poezji ludzkich uczuć i wzruszeń.
- Tyrteusz pozostał w świadomości ludzi symbolem poety bojownika, patrioty głoszącego, że zaszczytnie jest bić się i umierać za ojczyznę. Od jego poezji wziął się i funkcjonuje po dziś dzień termin „poezja tyrtejska”.
Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,
Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny.
- Safona piewczyni miłości, która wprowadziła strofę saficką, czyli zbudowaną z czterech wersów, z których trzy zawierały po 11 zgłosek, a ostatnia 5 zgłosek.
Zazdrość
Podobny do boga wydaje mi się
ten mężczyzna, który siadł naprzeciwko
i uważnie słucha ciebie z zachwytem,
w oczarowaniu.
Gdy słodko się uśmiechasz, moje serce
w piersi drży niespokojnie, zlęknione,
a gdy na ciebie patrzę, głosu z krtani
dobyć nie mogę […]
- Anakreont autor krótkich, lekkich utworów sławiący uroki życia (anakreontyków).
Przynieś wodę, przynieś wino,
przynieś, chłopcze, nam tu wieńce
Kwiatów pełne, bym z Erosem
stoczył słodki bój na pięści.
- Symonides natomiast, propagujący filozofię Epikura carpe diem – chwytaj dzień, jest także autorem słynnego epigramu:
Przechodniu! powiedz Sparcie: tu leżym, jej syny,
Prawom jej do ostatniej posłuszni godziny.
Zobacz:
Skąd się wzięła nazwa liryka? Przedstaw najważniejsze jej gatunki.
Jak liryka antyku realizowała myśl filozoficzną starożytnej Grecji?
Osiągnięcia starożytnych Greków w dziedzinie organizacji wiersza