W obu kosmogoniach na początku panował chaos.

  • W kosmogonii biblijnej na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Cały proces powstawania świata umownie rozłożony został na siedem dni (ostatni był dniem odpoczynku). Pierwszego dnia Bóg oddzielił światło od ciemności, drugiego niebo, trzeciego dnia zrobił porządek z wodami i oddzielił je od suchego lądu, czwartego stworzył wszystkie rośliny i drzewa, gwiazdy i inne ciała niebieskie, w piątym dniu stworzenia powołał do życia zwierzęta wodne i ptaki, w szóstym stworzył wszystkie zwierzęta lądowe oraz stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo.
    Bóg jest więc bezwzględnym początkiem całego stworzenia, bez Jego woli nic by nie powstało.
  • Wedle mitologii greckiej powstanie świata nie przebiegało tak harmonijnie i celowo jak w Biblii, nie było poddane żadnej kontroli. Przyjmuje się, że stworzenie świata potwierdzało dobroć i wszechmocną potęgę Boga. Mitologiczny świat powstał zaś w wyniku krwawych walk o władzę miedzy pierwszymi bóstwami. Na początku był Chaos, z którego wyłonili się Uranos (niebo) i Gaja (ziemia) – rodzice Sturękich, Cyklopów i Tytanów. Sturęcy i cyklopi okazali się być okrutnikami i bezrozumnymi prawie istotami, zbuntowali się przeciwko rodzicom i za to zostali strąceni przez Uranosa do Tartaru. Przetrwali tytani, i jeden z nich, Kronos, po pozbawieniu ojca męskości, obejmie władzę, uwolni rodzeństwo i poślubi swą siostrę Reę. Bezwzględny w walce o władzę Kronos okazał się dobrym władcą, jednak nie mógł się uwolnić od obsesji władzy i ciągle pamiętał o okrutnym końcu swego ojca. Dlatego połykał swoje dzieci od razu po narodzeniu – taki los spotkał Hadesa, Posejdona i Herę. Rea zbuntowała się w końcu i zamiast małego Zeusa podała mu owinięty w pieluszki kamień, noworodka zaś ukryła w górach. On to pokonał później ojca i sam objął władzę, uwolniwszy przedtem rodzeństwo.

Podsumowanie

Widzimy więc, że poza stanem chaosu panującym na początku, obie kosmogonie niewiele mają ze sobą wspólnego. Biblia jako stwórcę świata ukazuje jedną osobę, Boga, a sam świat przedstawia jako harmonijny i piękny. Powstawał on spokojnie, każdy krok Boga był zaplanowany i celowy. Powstawanie świata mitologicznego ma charakter krwawy i okrutny, to historia walk o władzę, obsesyjnego lęku przed jej utratą. Większe znaczenie niż proces kreacji ma płodność – Zeus nie musiał wcale zabijać ojca, wystarczyło zupełnie, że pozbawił go męskości.

Uwaga! Stworzenie człowieka jest ukoronowaniem całego procesu stwarzania świata.

  • Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boże, dana mu została władza nad światem. Bóg jest dumny ze swojego dzieła i otacza pierwszych ludzi opieką.
  • Status człowieka w mitologii był zupełnie inny. Został ulepiony z gliny i łez przez tytana Prometeusza. Początkowo był istotą słabą i bezbronną – dzięki tytanowi i jego mądrości dostał ogień, nauczył się żyć samodzielnie, poznał tajniki rzemiosła. Bogowie nie byli ludziom życzliwi i nie otaczali ich taką miłością, jak Bóg Adama i Ewę.

Zobacz:

Porównanie kosmologii biblijnej i mitologicznej (TABELA).