Czym wyróżnia się akmeizm na tle nowatorskich prądów i tendencji w literaturze dwudziestolecia?

Obroną tradycji, piękna i tendencji klasycyzujących.

  • Futuryzm parł do przodu, odrzucał przeszłość w ogóle.
  • Dadaizm proponował przypadkowe składanki z sylab, abstrakcjonizm deformował kształty rzeczywiste, a nadrealizm poszukiwał materii poetyckiej w sferze nieświadomości, snu, halucynacji.

Tymczasem akmeizm, powstały ok. 1912 r., chciał bronić ,,czystego piękna”, zamiast drążyć współczesną problematykę, odwoływał się do literackich tradycji, a nazwę swą wywiódł z greki, w której akme znaczy szczyt. Jak widać, był to nurt niezbyt rewolucyjny, nic dziwnego, że wzbudzał niechęć i wrogość artystów zaangażowanych w rewolucyjną działalność. Trzeba bowiem wiedzieć, że akmeizm jest głównie zjawiskiem literatury rosyjskiej, jego przedstawiciele to:

  • Nikołaj Gumilow,
  • Osip Mandelsztam,
  • Anna Achmatowa.

Poeci, którzy przekonali się, że odwrót od panującej rzeczywistości nie jest łatwy.

 

Zobacz:

Nowe tendencje w poezji dwudziestolecia międzywojennego

Nowe tendencje w literaturze i sztuce dwudziestolecia

Co możesz powiedzieć o poezji międzywojennej Europy?