Które utwory określisz jako awangardowe w prozie i dramacie dwudziestolecia międzywojennego?

Awangarda w prozie zarysowała się wyraźnie w twórczości Witolda Gombrowicza i Brunona Schulza.

• Ferdydurke Gombrowicza ma wiele cech nouveau roman. Awangardowość, czyli nowoczesność, zupełna wynalazczość wyraża się tu nie tylko w przemianie struktury gatunku, lecz także w języku postaci i narratora i w demaskatorskiej, odważnej problematyce powieści.
• Bruno Schulz w Sklepach cynamonowych prezentuje nowatorski ekspresjonizm, pełną symboli prozę liryczną, której odczytanie wymaga, sięgnięcia po psychoanalizę Freuda i Junga.

Dramat awangardowy to domena Stanisława Ignacego Witkiewicza.

• Innowacje i rewolucyjne postulaty dotyczące dramatu ujął Witkacy w koncepcji zwanej Czystą Formą, a realizował w dramatach: W małym dworku, Szewcy itp.