• Po pierwsze: miłość, sprzeczności tego uczucia – dlaczego miłość jest dobrem, skoro przynosi tyle cierpienia, ale chyba nie jest złem, skoro daje tyle słodyczy. Przez nią człowiek płacze, dzięki niej się śmieje.
  • Po drugie: człowiek – też pełen sprzeczności, twór tak skomplikowany, że nie wystarcza życia, by go poznać. A najtrudniej, oczywiście, poznać samego siebie. Używając określeń Petrarki, człowiek jest „dwuwykładny i pstrokaty, i połyskujący rozmaicie”!

Ale uwaga!
Na razie renesansowe rozważania o człowieku nie sięgają zbyt głęboko. Wynikają jedynie z ciekawości świata, i człowieka. Dramatyczne refleksje w kwestii sprzeczności i złożoności ludzkiej natury pojawią się dopiero w następnej epoce.

 

Facebook aleklasa 2

Zobacz:

TEMATY renesansowej literatury

Dokonaj analizy i interpretacji sonetu 132 Petrarki

Sonety do Laury Petrarki

Sonet i petrarkizm – gdzie się zrodziły i kiedy?