Dzięki wyliczance, którą stosuje Śmierć, aby uświadomić mistrzowi swą potęgę, otrzymujemy świetny obraz społeczeństwa średniowiecznego, jego hierarchii – i przy okazji satyrę na poszczególne stany. Korowód osób jest bogaty – musi taki być, by uwypuklić potęgę śmierci i by w ten sposób zaprezentować krytykę poszczególnych stanów.
Mamy więc niesprawiedliwych sędziów, oszustów – karczmarzy, a nade wszystko fałszywych duchownych i złych mnichów, czyli zbiegów z zakonu. Śmierć obiecuje wszystkim stosowne kary. Tylko dobry człowiek może nie bać się Śmierci – wprawdzie umrze jak inni, nie czekają go jednak srogie kary, lecz radość.
Mam moc nad ludźmi dobremi,
Ale więcej nade złemi.
Jest to realizacja dydaktycznych zamierzeń autora – włączenie w utwór przestrogi dla grzesznych, a pociechy dla cnotliwych ludzi.
Śmierć mówi o „pląsaniu z kosą” – co jest wyraźnym elementem tańca śmierci, który w plastyce objawia się właśnie korowodem reprezentantów różnych stanów i umieszczoną w centrum Śmiercią zapraszającą ich do tańca.
Zobacz:
Dlaczego Satyra na leniwych chłopów to ważny utwór w polskiej literaturze
Jakie tematy podejmuje Słota w utworze O zachowaniu się przy stole?
Wymień utwory które są źródłem wiedzy o obyczajach epoki średniowiecza