Literatura łagrowa (od ros. łagier = obóz) i lagrowa (lager niem. = obóz) to literatura wyrosła z doświadczeń obozowych zarówno po stronie sowieckiej jak i hitlerowskiej. Obozy śmierci, miejsca eksterminacji, obozy pracy, obozy koncentracyjne – wiele nazw otrzymało to potworne zjawisko XX wieku.

Wymienić należy następujące utwory:

  • dotyczące „sowieckich łagrów”:
    • Aleksander Sołżenicyn – Archipelag GUŁag, Jeden dzień Iwana Denisowicza;
    • Warłam Szałamow – Opowiadania kołymskie;
    • Józef Czapski – Na nieludzkiej ziemi, Wspomnienia starobielskie;
    • Beata Obertyńska – W domu niewoli;
    • Gustaw Herling-Grudziński – Inny świat.
  • O niemieckich obozach koncentracyjnych traktują:
    • Zofia Nałkowska – Medaliony;
    • Tadeusz Borowski – Pożegnanie z Marią, Kamienny świat;
    • Jerzy Andrzejewski – Apel;
    • Seweryna Szmaglewska – Dymy nad Birkenau;
    • Tadeusz Hołuj – Dom pod Oświęcimiem, Wiersze z obozu, Raj;
    • Pola Gojawiczyńska – Krata.

Facebook aleklasa 2

Zobacz:

Literatura o zlagrowanym człowieku

Literatura obozowa na przykładzie Medalionów, Zdążyć przed Panem Bogiem i Opowiadań Tadeusza Borowskiego

Literatura łagrowa

Literatura o zlagrowanym człowieku

Literatura czasów wojny i okupacji

Literatura czasu wojny i okupacji – TEST