W

  • Wiersz „bohaterski” (czyli heksametr) – w antycznej Grecji klasyczny 6-stopowy i 16-zgłoskowy wiersz, który był zarezerwowany dla eposu. To także nowożytny wiersz biały, zbudowany według tej samej miary.
  • Wiersz sylabiczny – równozgłoskowy, o nieregularnych akcentach, w wersach dłuższych niż ośmiozgłoskowe występuje średniówka, czyli przerwa ­intonacyjna.
  • Wiersz sylabotoniczny – równozgłoskowy, o regularnie rozłożonych akcentach. Układy następujących po sobie sylab akcentowanych i nieakcentowanych to stopy metryczne. Wzorowane są na językach starożytnych, opartych na iloczasie.
  • Wiersz toniczny – nierównozgłoskowy o regularnie rozłożonych akcentach, popularny w Młodej Polsce.
  • Wiersz zdaniowy – typowy dla poezji średniowiecznej wiersz bezprzerzutniowy, w którym wers równa się zdaniu lub jego logicznej części np. Bogurodzica.Z
  • Zdrobnienie (spieszczenie) – ma silne zabarwienie emocjonalne dodatnie. Może wyrażać czułość i życzliwość, np. główka, kotek, cieplutko lub ironię i lekceważenie, np. stosuneczki.
  • Zgrubienie – najczęściej ma zabarwienie ujemne, wyraża zazwyczaj niechęć i pogardę, np. brudas, tłuścioch, ptaszysko.