Przedstaw stosunek do przeszłości i tradycji szlacheckiej ­w twórczości polskich romantyków.

Zacznij:
Stosunek ten jest niejednoznaczny, różnie przedstawiany przez poszczególnych twórców.

Rozwiń:

  • Z dość ostrą krytyką sarmatyzmu mamy do czynienia w Grobie Agamemnona Juliusza Słowackiego; poeta jest „smutny i sam pełen winy”, bo jest Polakiem. Stamtąd pochodzą słynne słowa:
    Pawiem narodów byłaś i papugą,
    A teraz jesteś służebnicą cudzą.
  • Gorzko ukazuje także środowisko szlacheckie Antoni Malczewski w Marii – wszystko zależy od woli apodyktycznych magnatów, których władczość prowadzi do tragedii ludzkich.
  • Ale nie brak także wizji uroczych i wesołych, jak np. Pamiątki Soplicy, opowieści i anegdoty o księciu Radziwille „Panie Kochanku”, spisane przez Henryka Rzewuskiego gorąco do tego zachęcanego przez Mickiewicza.
  • Zemsta Aleksandra Fredry ukazuje kulturę sarmacką w krzywym zwierciadle, ale można wyczuć, że komediopisarz traktuje swoich bohaterów z sympatią.

Zakończ:
Kulturę szlachecką opisuje także Adam Mickiewicz w Panu Tadeuszu – to nostalgiczny, wyidealizowany obraz szlachty. Łączy marzenie z dokładnymi, szczegółowymi opisami.


Najważniejsze teksty:

  • Pan Tadeusz Adama Mickiewicza,
  • Maria Antoniego Malczewskiego,
  • Grób Agamemnona Juliusza Słowackiego,
  • Zemsta Aleksandra Fredry,
  • Pamiątki Soplicy Henryka Rzewuskiego

Zobacz:

Obyczaje i tradycja w literaturze

 

Obyczaje szlachty polskiej utrwalone w Panu Tadeuszu.

Pan Tadeusz Adama Mickiewicza jako portret szlachty polskiej.