Wypisz w punktach charakterystyczne cechy poezji Szymborskiej.
- Maksymalna zwięzłość, oszczędność wypowiedzi.
- „Wstyd uczuć” – subtelne operowanie emocjami.
- Przywoływanie zjawisk pozornie banalnych, jednostkowych i nieważnych jako punktu wyjścia do głębokich refleksji.
- Operowanie paradoksami i pozornymi paradoksami.
- Fascynacja ewolucją i przyrodą, skłonność do odnajdywania w człowieku cech prymitywnych, naturalnych – „małpich”.
- Niechęć do historii, sceptycyzm wobec ludzkich dokonań.
- Niechęć do dopowiedzeń, upodobanie do „niedomkniętej” kompozycji utworów.
- Upodobanie do filozofii antycznej – Heraklit, eleaci.
- Częste odwołania do tekstów i zjawisk kultury – literatura, malarstwo.
- Fascynacja tym, co nierzeczywiste, lecz prawdopodobne.
- Skłonność do potoczności, chęć odnalezienia uniwersalnych treści w codziennym banale.
- Upodobanie do niepełnych, szczątkowych sytuacji i motywów.
- Lęk przed liczeniem, statystyką w odniesieniu do jednostek.
- Posługiwanie się konwencją snu, nawiązania do poetyki surrealistycznej.
- Dowcip, czasem pokrewny manierystycznemu konceptyzmowi.
- Poszukiwania relacji między jednostką a zbiorowością, między tym co ogólne i odrębne, wyjątkowe.
- Motyw „zdziwienia światem” – zaskoczenia rzeczami i zjawiskami pozornie banalnymi.
- Obrona indywidualności, prywatności w świecie wielkich liczb i długotrwałych historycznych procesów
Zobacz:
Wisława Szymborska – jak pisać o…
Co wiesz o twórczości Wisławy Szymborskiej? Omów wybrane utwory.