Przedstaw cechy stylu utworów Młodej Polski.
Liryka
Najwcześniej tendencje artystyczne nowej epoki zaznaczyły się w liryce. Symbolizm znalazł swój wyraz w ścisłym zespoleniu podmiotu lirycznego z przyrodą. Staje się ona wyrazicielką wnętrza człowieka lub przynajmniej tłem jego przeżyć.
Na przykład: symboliczne znaczenie ma przyroda w cyklu Krzak dzikiej róży Jana Kasprowicza. Kontrastowo zestawione próchniejąca limba i rozkwitająca róża to pewnie życie i zagłada, oparcie i zagrożenie, piękno i brzydota, rozwój i przemijanie. Cztery wiersze składające się na cykl prezentują pory dnia: świt, południe, popołudnie i zmierzch. To rzadki w liryce przykład stricte impresjonistycznego wyrafinowania – ten sam obraz uchwycony jest w ulotnych momentach, inaczej oświetlony i subiektywnie przeżywany.
Epika
W epice, obok elementów typowych dla poprzedniej pozytywistycznej techniki pisarskiej, występują i nowe: ścisłe zespolenie życia i zajęć człowieka z przyrodą, ukazanie wewnętrznych przeżyć i odczuć, wprowadzenie gwary nie tylko w dialogach, nasycenie opisów wrażeniami zmysłowymi, personifikacje, ekspresywne środki wyrazu.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer wprowadza autentyczną gwarę w opowiadaniach Na skalnym Podhalu, bo góralski folklor to szczególna fascynacja młodopolan, wynikająca tak z chłopomanii, jak i wyjątkowego traktowania Zakopanego. Natomiast Władysław Reymont w Chłopach stosuje stylizację gwarową, czyli charakterystyczne formy i wyrazy w opisach i dialogach, by całość sprawiała wrażenie języka wsi.
Do epiki wkrada się także pierwiastek liryczny, elementy subiektywne i emocjonalne. W twórczości Stefana Żeromskiego dominuje wielostylowość – opisy realistyczne, naturalistyczne, impresjonistyczne, podporządkowane przeżyciom bohatera. Występują symbole, nagromadzenie epitetów, nacechowanego uczuciowo słownictwa. Narracja odbywa się z perspektywy bohatera, jak w pamiętniku Joasi w Ludziach bezdomnych, ale jest i trzecioosobowa, pozornie obiektywna, z monologami wewnętrznymi czy mową pozornie zależną (Judym). Fabuła nie jest ścisłym ciągiem przyczynowo-skutkowym, brak zwartej akcji, zwraca uwagę obecność luźnych epizodów.
Natomiast na chłopską epopeję Reymonta duży wpływ miała naturalistyczna koncepcja osobowości człowieka i biologiczny związek z ziemią. Obok elementów ekspresywnych, wyostrzających życie wsi, konflikty i kontrasty, bohaterów i uosobioną przyrodę, pojawiają się elementy stylu potocznego dla podkreślenia codzienności, związku z najbliższym otoczeniem, pracą w polu czy gospodarstwie. Częste są dosadne, metaforyczne zwroty i porównania, a także przysłowia. „Pokorne cielę dwie matki ssie” – radzi matka Jagnie, a Hanka swą sytuację ocenia: „Bieda łacniej przekuwa człowieka niźli kowal żelazo”.
Dramat
Typowe cechy młodopolskiej poetyki znajdziemy w reprezentującym dramat Weselu Stanisława Wyspiańskiego. Do bronowickiej chaty przybywają postaci symboliczne, a efektem spotkań i rozmów z bohaterami są symboliczne rekwizyty. Niepowtarzalny nastrój osiągnięty zostaje poprzez nagromadzenie i zespolenie elementów muzycznych (gra Chochoła, tańce weselników), plastycznych (strój ludowy, wystrój wnętrza) i słownych (rozmowy i polemiki).