Tag "felieton"

Gatunki publicystyki prasowej. Omów na przykładach ze współczesnych czasopism.

Gatunki publicystyki prasowej. Omów na przykładach ze współczesnych czasopism. Inne możliwe sformułowania tematu Zróżnicowanie gatunków prasowych. Omów problem, wskazując wybrane przykłady artykułów. Od felietonu po korespondencję wojenną. Przedstaw różnorodność gatunkową współczesnej publicystyki. Wypowiedź zilustruj konkretnymi przykładami.   Ramowy plan wypowiedzi Określenie problemu definicja publicystyki zarys historii prasy Kolejność prezentowanych argumentów Przegląd gatunków publicystycznych: felieton reportaż recenzja esej wywiad Wnioski najważniejsze gatunki publicystyczne; przegląd najistotniejszych wyróżników poszczególnych form wypowiedzi prasowej.  

Esej, reportaż, felieton – cechy gatunkowe, funkcje, przykłady

Esej „Nikt nie jest wolny od mówienia bredni.” „Wielkie i wspaniałe arcydzieło człowieka – to żyć dorzecznie.” „Nawet na najpiękniejszym tronie świata siedzi się zawsze na własnym siedzeniu.” Powyższe aforyzmy wypowiedział Michel de Montaigne (mów mąteń z akcentem na drugą sylabę), Francuz doby renesansu, człowiek, który stworzył esej. Po prostu Montaigne zebrał swoje myśli w dość luźne, osobiste wypowiedzi „próby” mówienia własnego zdania, „próby przedstawienia własnych refleksji. Dzieło w polskim tłumaczeniu tak się nazywa:

Jakie gatunki literackie uznasz za typowe dla epoki pozytywizmu?

W pozytywizmie dominuje proza. Chyba nigdy przedtem w polskiej literaturze proza nie była tak ważna i nie miała tak wybitnych osiągnięć. Podstawowym gatunkiem literackim została oczywiście powieść. Najpierw modna była powieść tendencyjna (np. Marta, Pan Graba Elizy Orzeszkowej), potem powieść realistyczna (np. Nad Niemnem). Powieść tendencyjna była skomponowana tak, by udowadniać założoną z góry tezę – np. konieczność kształcenia warstw niższych. Powieść realistyczna spełniała już inne założenia – ukazywała prawdę o ówczesnym świecie i o człowieku

Omów rozwój prasy w okresie pozytywizmu polskiego

W ciągu dziewiętnastego wieku prasa stała się podstawowym forum wymiany poglądów i toczenia walk zarówno między stronnictwami polityczno-społecznymi, jak i ugrupowaniami artystycznymi. Regułą było, że danej grupie sprzyjał określony periodyk. W momencie zaś, gdy powstawała taka nowa grupa, zwykle zakładała sobie swoją własną gazetę. W okresie popowstaniowym jak grzyby po deszczu zaczęły się mnożyć nowe czasopisma zakładane przez formujące się ugrupowania pozytywistów. Pierwszą jaskółką był Przegląd Tygodniowy założony w roku 1866 przez Adama Wiślickiego –