Tag "irracjonalizm"

Wolter, Jan Jakub Rousseau – dwa wielkie umysły epoki oświecenia

Kilka zasad na początek Znajdujesz się w świecie rozumu. W ubiegłym stuleciu Kartezjusz uzmysłowił to światu – tylko myśl jest pewna. Tak zrodził się racjonalizm – tylko rozum (ratio) to narzędzie zdolne do poznania świata. Wiek XVIII mocno myśl rozwinął. Oto kamienie milowe: Racjonalizm Pewne jest tylko to, że myślimy. Nie umiemy odpowiedzieć na setki pytań – ale pytamy, szukamy odpowiedzi, choć nie ma wiedzy – rozum pracuje. Krytycyzm Ludzie oświecenia podnieśli

Jakie znasz główne hasła epoki romantycznej?

Jakie znasz główne hasła epoki romantycznej? Kluczowe dla rozumienia epoki pojęcia to: Irracjonalizm: jedno z głównych założeń epoki przeciwstawiające się oświeceniowemu zaufaniu do rozumu. Romantycy lubowali się w tym co irracjonalne, czyli nie rozumowe, leżące poza zasięgiem rozumowego poznania. Stąd tak dużą wagę przypisywali intuicji i uczuciom, wierząc, że one lepiej potrafią przeniknąć i zrozumieć świat niż sztywne założenia wiedzy. Fantastyka: odrzucenie zasad logiki i prawdopodobieństwa odbija się w romantycznym umiłowaniu fantastyki. Świat romantycznych wizji zapełnia

FANTASTYKA

FANTASTYKA – cecha pewnego typu twórczości literackiej, bardzo charakterystyczna dla epoki romantyzmu. Mówimy, że wśród cech charakteryzujących literaturę romantyczną prym wiedzie fantastyka – to znaczy, że świat przedstawiony przez tę literaturę zbudowany jest z elementów nierzeczywistych, nadnaturalnych, niepojętych rozumem i nauką (→ irracjonalizm). W utworze fantastycznym realnie funkcjonują stwory nierzeczywiste: gnomy, elfy, diabły itp. Np. postacią fantastyczną jest Goplana z Balladyny Słowackiego, Świtezianka, Rybka z ballad Adama Mickiewicza.

Cogito, ergo sum (Kartezjusz)

Cogito, ergo sum = Myślę, więc jestem To często powtarzane hasełko stanowiło rewolucję w filozofii. Kamień milowy, początek nowej epoki, źródło naszej cywilizacji – czy jak tam jeszcze chciałbyś nazwać przełom w nauce. Aby wiedzieć o filozofii rzeczy podstawowe, nie da się znakomitej formuły Kartezjusza pominąć. Jak się narodziła? Baśniowo: mroźnej, śnieżnej nocy wojennej, w XVII wieku, gdy René Descartes (Kartezjusz)  jako oficer wojny trzydziestoletniej nocował w chłopskiej chacie. Właściwie nie spał – rozmyślał. Olśniła