Tag "rzeczownik"

Pisownia NIE z rzeczownikami

Jak pisze się partykułę przeczącą „nie” z rzeczownikiem? REGUŁA 1 (najczęstsza) – pisownia łączna NIERZECZOWNIK REGUŁA 2 – pisownia rozdzielna NIE + rzeczownik, który jest wyraźnie przeciwstawiony w zdaniu innemu rzeczownikowi REGUŁA 3 – pisownia z łącznikiem NIE – rzeczowniki, które są nazwami własnymi, a więc pisane są wielką literą. Uwaga! Te rzeczowniki mimo łącznika zachowują wielką literę.   Przyjrzyjmy się dokładnie tym trzem regułom REGUŁA 1: „NIE” + RZECZOWNIK = PISOWNIA ŁĄCZNA Reguła

Odmień następujące rzeczowniki: Włochy, sanie, mieszczaństwo, miłość.

Odmień następujące rzeczowniki: Włochy, sanie, mieszczaństwo, miłość. M. Włochy, sanie D. Włoch, sań C. Włochom, saniom B. Włochy, sanie N. z Włochami, z saniami Msc. o Włoszech, o saniach W. Włochy, sanie Zapamiętaj! Niektóre rzeczowniki odmieniają się tylko w liczbie mnogiej. Są to na przykład rzeczowniki własne: Włochy, Tatry, Karpaty, Sudety, Niemcy oraz rzeczowniki pospolite, takie jak: sanie, nożyce, skrzypce, drzwi, imieniny, dzieje, dożynki. M. mieszczaństwo, miłość D. mieszczaństwa, miłości C. mieszczaństwu, miłości B. mieszczaństwo,

5. Na czym polegają osobliwości w odmianie wyrazów: ręka, oko, ucho?

5. Na czym polegają osobliwości w odmianie wyrazów: ręka, oko, ucho?   Do odmiany tych rzeczowników wrócimy przy okazji omawiania poleceń z zakresu gramatyki historycznej języka polskiego. Wówczas trzeba będzie poświęcić uwagę niektórym końcówkom fleksyjnym, charakterystycznym dla tzw. liczby podwójnej. Dzisiaj więc – wyłącznie deklinacja tych wyrazów, z podkreśleniem nietypowych form fleksyjnych. Jeśli przyjmiemy współczesny (a nie historyczny) punkt widzenia na kwestie fleksyjne, za nietypowe uznamy te końcówki, które nie występują w wyrazach tego

6. Co jest charakterystyczne w odmianie wyrazów: książę, brat, dziecko?

6. Co jest charakterystyczne w odmianie wyrazów: książę, brat, dziecko? Odpowiedź przyniesie deklinacja:   Odmiana rzeczownika: „książę”, „brat”, „dziecko”   liczba pojedyncza   liczba mnoga   M.  książę  brat  dziecko  książęta  bracia  dzieci D.  księcia  brata  dziecka  książąt  braci  dzieci C.  księciu  bratu  dziecku  książętom  braciom  dzieciom B.  księcia  brata  dziecko  książęta  braci  dzieci N.  księciem  bratem  dzieckiem         książętami  braćmi  dziećmi MSC.  o księciu  o bracie  o dziecku  o książętach  o braciach  o dzieciach W.

7. Co jest nietypowe w odmianie rzeczowników: liceum, pieszy, mężczyzna?

7. Co jest nietypowe w odmianie rzeczowników: liceum, pieszy, mężczyzna? Zacznijmy od zestawienia:  Odmiana rzeczownika: „liceum”, „pieszy”, „mężczyzna”   liczba pojedyncza   liczba mnoga   M.  liceum  pieszy  mężczyzna  licea  piesi  mężczyźni D.  liceum  pieszego  mężczyzny  liceów  pieszych  mężczyzn C.  liceum  pieszemu  mężczyźnie  liceom  pieszym  mężczyznom B.  liceum  pieszego  mężczyznę  licea  pieszych mężczyzn N.  liceum  pieszym  mężczyzną  liceami  pieszymi  mężczyznami MSC.  o liceum  o pieszym  o mężczyźnie  o liceach o pieszych o mężczyznach W.  liceum!  pieszy!

8. Co widzisz charakterystycznego w odmianie rzeczowników: sanie, wujostwo, uczynność?

8. Co widzisz charakterystycznego w odmianie rzeczowników: sanie, wujostwo, uczynność? Tym razem nasze zestawienie form będzie skromniejsze:  Odmiana rzeczownika: „sanie”, „wujostwo”, „uczynność”   liczba pojedyncza   M.  sanie  wujostwo  uczynność D.  sań/sani  wujostwa  uczynności C.  saniom  wujostwu  uczynności B.  sanie  wujostwo  uczynność N.  saniami/sańmi  wujostwem  uczynnością MSC.  o saniach  o wujostwu  o uczynności W.  sanie!  wujostwo!  uczynności!  Żaden z tych rzeczowników nie odmienia się przez liczby. Należącemu do grupy pluralia tantum rzeczownikowi sanie przysługuje liczba

9. Na czym polega osobliwość w odmianie wyrazów: imię, człowiek, kakao?

9. Na czym polega osobliwość w odmianie wyrazów: imię, człowiek, kakao?    Odmiana rzeczownika: „imię”, „człowiek”   liczba pojedyncza   liczba mnoga   M.  imię  człowiek  imiona  ludzie D.  imienia  człowieka  imion   ludzi C.  imieniu  człowiekowi  imionom          ludziom B.  imię  człowieka  imiona  ludzi N.  imieniem  człowiekiem  imionami  ludźmi MSC.  o imieniu  o człowieku  o imionach o ludziach W.  imię!  człowieku!  imiona!  ludzie! Teraz odmienimy tylko dwa wyrazy. Rzeczownik kakao jest nieodmienny i nie

10. Jakie imiesłowy można tworzyć od czasowników: śpiewać, grać, a jakie od czasowników: zaśpiewać, zagrać?

10. Jakie imiesłowy można tworzyć od czasowników: śpiewać, grać, a jakie od czasowników: zaśpiewać, zagrać? Imiesłowy sprawiają najwięcej trudności w konstrukcjach składniowych. Czasowniki śpiewać i zagrać są niedokonane, a czasowniki zaśpiewać oraz zagrać mają aspekt dokonany. Tej opozycji dotyczy następne pytanie. Pamiętaj! Od czasowników niedokonanych można utworzyć oba typy imiesłowów przymiotnikowych: bierne i czynne (śpiewany i śpiewający, grany i grający) oraz imiesłowy przysłówkowe współczesne (śpiewając, grając). Od czasowników dokonanych można utworzyć imiesłowy przymiotnikowe bierne (zaśpiewany, zagrany) oraz

10. Od jakich części mowy można tworzyć rzeczowniki? Odpowiedź oprzyj na analizie wyrazów: skrawacz, śmiałek, podręcznik, śrubokręt, czworokąt, przedszkole, dzwoneczek.

Odpowiedź otrzymamy dzięki analizie słowotwórczej: skrawacz: skraw–acz (ktoś, kto skrawa) – rzeczownik odczasownikowy; śmiałek: śmiał–ek (ktoś, kto jest śmiały) – rzeczownik odprzymiotnikowy; podręcznik: pod ręcz–nik (książka, która powinna być pod ręką) – rzeczownik utworzony od wyrażenia przyimkowego. Uwaga na oboczność fonetyczną k:cz; śrubokręt: śrub–o–kręt (narzędzie, którym wkręca się śruby) – złożenie: rzeczownik utworzony od dwóch wyrazów podstawowych: od rzeczownika śruba i czasownika wkręcać. Uwaga na dosyć nieregularną budowę tego złożenia –

Rzeczownik TEST

Rzeczownik TEST 1. Odmienne i samodzielne części mowy to: A. czasowniki, liczebniki, spójniki, przyimki B. przymiotniki, rzeczowniki, zaimki, wykrzykniki C. zaimki, rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki D. przyimki, czasowniki, rzeczowniki, partykuły Odp. ………………….. 2. Wśród podanych wyrazów wskaż rzeczowniki, które są jednocześnie żywotne, nieosobowe i pospolite: A. pilot, B. mieszkaniec, C. słoń, D. ołówek, E. papuga. Odp. ………………….. 3. Spośród podanych rzeczowników wybierz nieodmienne i uzupełnij nimi zdania: Missisipi, Brda, kakao, mleko, emu, struś. A.

Rzeczownik

Rzeczownik   Rzeczownik – samodzielna, odmienna część mowy  Odpowiada na pytania   kto? co?  Kto?  Piotr czyta. Co ?  Deszcz pada.  Funkcja                          nazywa  osoby  uczeń, ojciec, Polak, wrocławianin, kucharz rzeczy  plecak, tablica, szkoła  zjawiska przyrody  deszcz, burza, wichura, śnieg, grad  zwierzęta  kot, koń, pies, żyrafa  rośliny  dąb, tulipan, kaktus, trawa  uczucia  tęsknota, miłość, radość, smutek  cechy  mądrość, młodość, starość, brzydota  czynności  pisanie, sprzątanie, malowanie  pojęcia  abstrakcja, myśl, analiza  stany  apatia, zamyślenie,