W języku angielskim rzeczowniki dzielimy na policzalne (Countable nouns) i niepoliczalne (Uncountable nouns).

Które rzeczowniki są policzalne?
Rzeczownik policzalny to taki, który ma liczbę pojedynczą i mnogą, np. lake, lakes – jezioro, jeziora.
Rzeczowniki policzalne to te, które możemy bez trudu policzyć, np.

  • an apple – jabłko
  • three apples – trzy jabłka
  • a book – książka
  • ten books – 10 książek

Które rzeczowniki są niepoliczalne?
Rzeczowniki niepoliczalne to te, których nie możemy policzyć na sztuki, np. water – możemy ją odmierzyć w szklance, butelce, na łyżeczce, ale nie da się jej przeliczyć na sztuki. Inne rzeczowniki niepoliczalne:

  • juice – sok
  • sugar – cukier
  • honey – miód
  • toothpaste – pasta do zębów

Do rzeczowników niepoliczalnych należą też rzeczowniki abstrakcyjne, takie jak:

  • love – miłość
  • hate – nienawiść
  • happiness – szczęście

To jest ważne!
Rzeczowniki policzalne mają liczbę mnogą, którą tworzysz przez dodanie końcówki -s (lub -es).
Rzeczowniki niepoliczalne liczby mnogiej nie mają!

Zapamiętaj!
Liczby możesz używać tylko z rzeczownikami policzalnymi, np. one bike, two bikes… (jeden rower, dwa rowery…).
Rzeczowniki niepoliczalne nie mogą być używane z liczbami. Nie powiesz przecież: six grasses (sześć traw).
Jeżeli chcesz policzyć jakoś wodę, trawę lub ziemię, musisz używać wyrazów określających miarę lub wagę, takich jak np.: szklanka, litr, metr itd.

a/One carton of milk (jeden karton mleka)
a tin of paint (puszka farby)
a bottle of wine (butelka wina)
half a glass of water (pół szklanki wody)
a kilo of cheese (kilogram sera)
two litres of juice (dwa litry soku)
a loaf/piece/slice of bread (bochenek/kawałek/kromka chleba)
three bar of chocolate (trzy tabliczki czekolady)

 

Co stawiać przed rzeczownikami policzalnymi?

Przy rzeczownikach policzalnych pojawiają się różne rodzajniki:
a lub an – jest to rodzajnik nieokreślony i używamy go wtedy, gdy:

  • mówimy o czymś po raz pierwszy, np.
    This is a dog. (To jest pies).
    – mówimy o czymś ogólnie, np.
    I’m tired. I’ll take a bus. (Jestem zmęczony. Pojadę autobusem).
    – obojętnie jakim autobusem, żeby tylko dowiózł mnie do domu.
  • mówimy o zawodach, np.
    Susanna is a student but she works as a waitress. (Susanna jest studentką, ale pracuje jako kelnerka).

Rodzajniki a i an oznaczają dokładnie to samo. AN stawiamy jednak przed rzeczownikami, których wymowa zaczyna się na samogłoskę.
Zapamiętaj – wymowa!

a cat – kot,
an umbrella – parasol,
ale: an hour – godzina (nie czytamy ‘h’!)

Zapamiętaj! H jest spółgłoską, jednak w takich słowach jak honour (honor), hour (godzina) i honest (szczery), h jest nieme, dlatego przed tymi słowami stawiamy an, a nie a.
I need an hour to finish it. Potrzebuję godziny, aby to skończyć.

Jeżeli mówisz o czymś po raz pierwszy lub ogólnikowo i jest to więcej niż jedna rzecz (liczba mnoga), nie używasz rodzajnika w ogóle, np.

  • Boo is a dog. (Boo jest psem),
    – Boo and Chita are dogs. (Boo i Chita są psami).
  • Jack is a nice person. (Jack jest miłą osobą).
    – His parents are nice people. (Jego rodzice są miłymi ludźmi).
  • There is a supermarket near our town. (Niedaleko naszego miasta jest (jakiś/jeden) supermarket.)
    Supermarkets are horrible. (Supermarkety (ogólnie, jakieś, wszystkie) są okropne.)

The używamy, jeżeli mówimy o:

czymś, o czym już wcześniej wspomnieliśmy (mówimy o czymś konkretnym), np.
The film we saw yesterday was fantastic. (Film, który widzieliśmy wczoraj, był fantastyczny).
czymś, co jest jedyne na świecie, np.
What is the longest river in the world? (Jaka jest najdłuższa rzeka na świecie?)
The only TV programme I watch is the news. (Jedyny program telewizyjny, jaki oglądamy, to wiadomości).
the używamy też z takimi słowami, jak: cinema, theatre, radio, television, np.
We often listen to the radio. (Często słuchamy radia).

Zapamiętaj!
The używamy zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej, np.
The plant is awful. (Ta roślinka jest okropna).
The plants are awful. (Te roślinki są okropne).
Aby ułatwić sobie zrozumienie rodzajników, możesz tłumaczyć the jako te/ ta/ ten – czyli mówisz o czymś, co już znasz, widziałeś.

Przypomnij sobie i zapamiętaj!

A/ AN lub THE zawsze stoi przed rzeczownikiem. Jeżeli jednak rzeczownikowi towarzyszy przymiotnik, A/AN lub THE postawisz przed przymiotnikiem, np. a man – a very wise man (bardzo mądry człowiek)
the pig – the pink pig (ta różowa świnia).

Kiedy używasz przyimka dzierżawczego, A/AN lub THE nie jest używane, np.
a sister – the sister, ale: my sister
a car, ale: our car.

Co stawiać przed rzeczownikami niepoliczalnymi?

W związku z tym, że rzeczownik niepoliczalny nie ma ani liczby pojedynczej, ani mnogiej, nie możemy użyć a/an (które oznacza jeden, jakiś), np. My mum likes grass. (Moja mama lubi trawę.)
Przedimkami, których możemy użyć z rzeczownikiem niepoliczalnym są some/any. Mają takie samo znaczenie jak a/an.
Możemy również postawić: much, this, that, the. Nie wolno nam jednak postawić a/an lub many!

I think music makes you happy. (Myślę, że muzyka sprawia, że jesteś szczęśliwy.)
I’m going to put some music on. (Włączę (jakąś) muzykę.)

SOME i ANY znaczą to samo – jakieś, trochę. Używamy ich jako rodzajnika dla rzeczowników niepoliczalnych. Pamiętaj jednak, że SOME używamy w zdaniach twierdzących, zaś ANY w pytaniach i przeczeniach.

how much/ how many
Pamiętaj, że pytanie ILE…? wygląda inaczej dla rzeczowników policzalnych i niepoliczalnych!

  • Many – dużo, how many – ile? – rzeczowniki policzalne
  • Much – dużo, how much – ile? – rzeczowniki niepoliczalne
    How many sisters do you have? (Ile masz sióstr?)
    How much money do you have? (Ile masz pieniędzy?)

Uwaga!
W języku angielskim występują rzeczowniki, które mogą być policzalne lub niepoliczalne w zależności od kontekstu!
Oto przykłady:

  • paper
    I bought some paper. (Kupiłem papier.) – niepoliczalny, materiał do pisania.
    I bought a paper. (Kupiłem gazetę.) – policzalny.
  • hair
    My sister has beautiful hair. (Moja siostra ma piękne włosy.) – niepoliczalne, włosy na głowie.
    Waiter! There’s a hair in my soup. (Kelner! W mojej zupie jest włos.) – policzalny, pojedynczy włosek.
  • experience
    You need experience if you want to work here. (Potrzebujesz doświadczenia, jeżeli chcesz tu pracować.) – niepoliczalny, doświadczenie jako wiedza, znajomość czegoś,co wcześniej robiłeś.
    During last holidays we had many new experiences. (Podczas ostatnich wakacji mieliśmy dużo nowych doświadczeń). – policzalny, rzeczy, które się nam przydarzają, przygody.

 

Rodzajnik określony

Używany, kiedy mówimy o konkretnej rzeczy, o której mówiliśmy już wcześniej, lub o czymś jedynym i niepowtarzalnym.

Zarówno w liczbie pojedynczej, jak i mnogiej użyjesz the przed rzeczownikami.

I like the supermarket in your town. (Podoba mi się (ten) supermarket w waszym mieście.)
The supermarkets are horrible. (Supermarkety (te, które widziałem) są okropne.)

Zamiast the, który nie ma dokładnego odpowiednika w języku polskim, możesz używać: this, that, these lub those.
Zapamiętaj jednak:

  • liczba pojedyncza

THIS – to, ta, ten – przedmiot znajduje się niedaleko osoby mówiącej
This car is beautiful. (Ten samochód jest piekny.)
THAT – tamto, tamta, tamten (przedmiot znajduje się daleko od osoby mówiącej)
That tree is very old. (Tamto drzewo jest bardzo stare.)

  • liczba mnoga

THESE – te, ci (przedmioty znajdują się niedaleko osoby mówiącej)
Would you wear these shoes? (Założyłbyś te buty?)
THOSE – tamte, tamci (przedmioty znajdują się daleko od osoby mówiącej)
I can’t see those people any more. (Nie widzę już tamtych ludzi.)

Uwaga!
Z rzeczownikami niepoliczalnymi również możesz użyć rodzajnika określonego the, jeżeli mówisz o czymś konkretnym.

My mum likes the grass. (Moja mama lubi tę (ten rodzaj) trawę.)

Rzeczowniki niepoliczalne nie mają liczby mnogiej, dlatego nie możesz z nimi zestawiać słówek typowych dla tej liczby.
Nie możesz powiedzieć: These water czy those glass, możesz natomiast używać THIS i THAT, np.:

Excuse me, is this milk yours? (Przepraszam, czy to mleko jest twoje?)
I can’t lend you this money. It’s not mine. (Nie mogę pożyczyć ci tych pieniędzy. Nie są moje.)

Pamiętaj o wyjątkach!

W potocznym języku angielskim, tak jak w polskim, skracamy formę superpoprawną, np.
Zamawiając napoje w restauracji, możesz powiedzieć:

Two cups of coffee, please. (Poproszę dwie filiżanki kawy).
LUB
Two coffees, please. (Poproszę dwie kawy).

Oba zdania są poprawne.
W języku angielskim jedno słowo może mieć dwa znaczenia. Co więcej, w jednym znaczeniu może być policzalne, w drugim zaś nie.

Rzeczowniki policzalne

I bought a paper. (Kupiłem gazetę).
A glass of water, please. (Poproszę szklankę wody).
I need an iron. (Potrzebuję żelazka).
One of the lights of your car is broken. (Jedno ze świateł jest zbite).
I visited him four times last week. (Odwiedziłem go cztery razy w ostatnim tygodniu).

Rzeczowniki niepoliczalne

I bought some paper to write on. (Kupiłem papier do pisania).
This window isn’t made of glass. (To okno nie jest zrobione ze szkła).
The bridge is made of iron. (Ten most jest zrobiony z żelaza).
You need light if you want to read. (Potrzebujesz światła, jeżeli chcesz czytać).
You should hurry up because we haven’t got time. (Powinniście się pospieszyć, bo nie mamy czasu).

 

Kiedy nie używamy rodzajników?

  • Kiedy używamy zaimków dzierżawczych:
    I have a cat. (Mam kota – jakiegoś).
    ALE: They love my cat. (Bardzo podoba się im mój kot).
  • Jeżeli używasz czyjegoś imienia lub nazwiska.
    This is Anna. (To jest Anna).
    I’m Johnsson. (Jestem Johnsson).
    Wyjątek: the Simpsons. – Państwo/ Rodzina Simpson.
  • Gdy mówimy o krajach i miastach.
    My friend lives in Germany. (Mój przyjaciel mieszka w Niemczech).
    Budapest is really fantastic. (Budapeszt jest naprawdę fantastyczny).
    Wyjątek: the USA (the United States of America) – Stany Zjednoczone Ameryki;