Napisz streszczenie kilku rozdziałów powieści Daniela Defoe Robinson Crusoe.

Rozdział I
Moje urodzenie. Chęć żeglugi – sprzeciw rodziców.
Jest rok 1654. Hull – miasto portowe we wschodniej Anglii. Ojciec Robinsona zajmuje się handlem. Dwóch starszych braci Robinsona zaginęło na morzu. Rodzice nie chcą się więc zgodzić na morskie podróże ich najmłodszego syna, ale jego na morze ciągnie, chłopak pasjonuje się żeglarstwem. Robinson ma już prawie 18 lat. Przypadkiem spotyka dawnego szkolnego kolegę, Williama, który namawia go na morską wyprawę (razem z ojcem William pływa po morzach).

Rozdział II
Pierwsza wycieczka na morze i co mnie wtedy spotkało.
Robinson ucieka z domu. Rozpoczyna się jego pierwsza morska wyprawa. Przeżywa pierwszą burzę – wcale niedużą, ale jemu wydaje się, że to prawie koniec świata. Zmęczeni i przemoknięci marynarze docierają do brzegu, do miasta Yarmouth. Robinson dostaje od kapitana pieniądze na drogę powrotną do domu. Wybiera jednak drogę do Londynu.

Rozdział III
Dostaję się do Londynu. Poznaję kapitana innego okrętu i co z tego wynikło.
Robinson spotyka kapitana, miłego, łagodnego człowieka, który odradza mu natychmiastowy powrót do domu. Radzi, by młody Crusoe zarobił coś na morskim handlu, skoro to go pociąga. Mówi, że kiedy chłopak przywiezie do domu pieniądze, rodzice będą się mniej złościć za jego ucieczkę.

Rozdział IV
Podróż do Gwinei. Latające ryby. Pożar morza. Korzystny handel i powrót do Anglii.
Druga morska podróż Robinsona jest zupełnie inna niż pierwsza. Jest cudownie. Chłopak podziwia latające ryby i „pożar morza”, uczy się żeglowania. Statek dociera do Afryki. Handel wymienny z tubylcami wzbogaca Robinsona o 300 funtów szterlingów.

Rozdział V
Śmierć kapitana okrętu. Wdowa po nim wysyła nową wyprawę do Gwinei. Przyłączam się do niej. Rozbójnik morski. Bitwa.
Zupełnie niespodziewanie umiera opiekun Robinsona, kapitan. Zachorował zaraz po powrocie do Anglii, skonał na rękach Crusoe. On też zajął się pogrzebem kapitana (jego żona była zbyt zrozpaczona).
Robinson chce pomnożyć pieniądze, kupuje towar. 1 września 1659 roku wyrusza do Gwinei. Jego statek napadają piraci – Maurowie. Robinson trafia do niewoli.

Rozdział VI
Niewola mauretańska. Mój pan robi mnie ogrodniczkiem. Uczę się pracować. Pomieszkanie i pożywienie. Rybołówstwo. Ksury i Mulej.
W mieście Sale Robinson pracuje jako ogrodnik. Pilnuje go dozorca niewolników. Nocuje z Murzynami, na podłodze, w nocy płacze, cierpi i tęskni za wygodami domu. Sądzi, że to kara za nieposłuszeństwo wobec rodziców. W niewoli spędza dwa lata. Jego pan porzuca korsarstwo. W morze wypływa tylko na ryby. Zabiera Robinsona i Ksurego – miłego, dobrego czternastoletniego Maura. Tą rybacką łodzią – zabrawszy trochę narzędzi z ogrodu – Robinson ucieka.

Rozdział VII
Ucieczka z Sale. Przysięga Ksurego. Spotkanie z lwem. Murzyni. Lampart.
Na łodzi uciekiniera jest również Ksury, który w panice przyrzeka Robinsonowi wierność. Na noc zarzucają kotwicę przy lądzie. Skrada się do nich lew. O świcie Robinson zabija bestię. Żeglarze napełniają dzbany wodą i zabierają skórę lwa. Płyną blisko lądu, gdyż stateczek jest za wątły na pełne morze. Ich celem jest Senegambia. Spotykają Murzynów, którzy nie mają przyjaznych zamiarów. Na nich jednak też coś czatuje. To lampart, którego zabija Robinson. Murzyni uznają swego wybawcę za władcę piorunów i biją mu pokłony.

Rozdział VIII
Ksury spostrzega okręt. Kto na nim był. Żegluga ku wybrzeżom Brazylii. Rozstanie się z Ksurym. Przybycie do San Salwador.
Jakieś łodzie pędzą za stateczkiem Robinsona i Ksurego. Uciekinierzy boją się, że to ich pan, Akib, ich ściga. To jednak byli hiszpańscy lub portugalscy marynarze (Robinson sam nie wiedział, bo nie rozumiał ich języka). Kupują od Robinsona maszt, Ksurego przyjmują do pracy. Docierają do Brazylii.

Rozdział IX
Dostaję się do osadnika. Zakupuję grunt i zakładam plantację. Handel Murzynami. Nowa podróż. Burza. Rozbicie.
Na jakiś czas Robinson zostaje w Brazylii. Zakłada plantację trzciny cukrowej. Mijają cztery lata, zarabia sporo pieniędzy, ale ciągle marzy o morskich podróżach. Zamożni osadnicy, sąsiedzi plantatorzy, proszą Robinsona o zakup niewolników do ich majątków. Crusoe wyrusza po Murzynów do Gwinei. Na Morzu Karaibskim targa statkiem Robinsona ogromna burza. Kapitan postanawia dobić do lądu i zreperować okręt. Niestety, marynarze trafiają na ławicę piaskową. Fale zalewają statek. Robinson traci przytomność, woda wyrzuca go na brzeg.

Rozdział X
Nieznana ziemia. Pierwszy nocleg. Głód i pragnienie. Pierwszy posiłek. Przypadkowe odkrycie.
Robinson nie wie dokładnie, na której wyspie się znalazł. Jest sam. Sądzi, że wyspa jest bezludna, jest przerażony i głodny. W kieszeni znajduje nóż – to jedyne jego narzędzie. Z kieszeni też wysypuje na brzeg kilka ziaren zboża. Idzie w głąb wyspy. Dociera na jej najwyższy punkt i stwierdza, że wyspa jest bezludna, a z jego okrętu nie zostały nawet szczątki.

Rozdział XI
Obranie siedziby w grocie. Zabezpieczenie jej od napadu nieproszonych gości. Terminuję na murarza. Urządzenie zamku.
Rozbitek spędza pierwszą noc w grocie skalnej. Rano stwierdza, że to dobre miejsce na schronienie. Przez kilka dni znosi mech i głazy – buduje tu „dom”, nazywa go pałacem.

Rozdział XII
Usiłowanie rozniecenia ognia. Deszcz i mimowolna kąpiel. Banany. Próbuję ciesiołki. Kalendarz. Kompas.
Ciesiołka to budowanie domu z drewna. Takie mieszkanie postanowił urządzić Robinson po pewnej nocnej ulewie, która zalała mu całą grotę. W poszukiwaniu materiałów na budowę wyrusza w głąb wyspy. Przy okazji znajduje drzewa bananowe.
Na dwóch drzewach z miękką korą zaznacza nożem kreski – dni, tygodnie i miesiące swojego pobytu na wyspie. To taki kalendarz. Ma także zegar słoneczny na skale.

Rozdział XIII
Przygotowania do podróży po wyspie. Sporządzenie przedmiotów do niej potrzebnych. Powroźnictwo i szewstwo. Kapelusz i dzida.
Crusoe uczy się radzić sobie bez przyrządów, które kiedyś wydawały mu się nie do zastąpienia – np. nożyczek, sznura, mydła. Sam szyje sobie ubrania, buty. Wykonuje również narzędzia, które mają mu służyć do obrony i polowania.