Scharakteryzuj środowisko „bruLionu”.
Zacznij:
BruLion to czasopismo wydawane od 1986 r. półoficjalnie. Rozkwit pisma i szczytowe osiągnięcia skupionych wokół niego poetów to początek lat 90. XX w. Poruszano tematykę społeczno-polityczną, pisano o kulturze alternatywnej, uprawiano szeroko rozumianą publicystykę. Od 1993 r. pismo zaczęło być wydawane w Warszawie (wcześniej związane było z Krakowem).
Rozwiń:
Wyróżniamy 3 fazy rozwoju.
- W pierwszej skupiano się głównie na literaturze; wtedy z pismem byli związani Wiktor Woroszylski, Jan Józef Szczepański i Jarosław Marek Rymkiewicz.
- W drugiej (najważniejszej) rodzi się wspólnota pokoleniowa autorów urodzonych w latach 60. Pismo odwraca się od problematyki krytyczno-literackiej na rzecz nowinek ze świata (ruch feministyczny, kultura techno, multimedia, graffiti itd.).
- W trzeciej fazie w tym „offowym” do tej pory piśmie biorą górę sympatie konserwatywne. Autorzy – co do tej pory było nie do pomyślenia – szukają inspiracji w myśli katolickiej. BruLion zrywa wtedy z niepokornymi twórcami, których wypromował.
Zakończ:
Przez długi czas bruLionowi zarzucano propagowanie nihilizmu i pornografii. Publikujących tam twórców uważano za prowokatorów i skandalistów, zarzucano im obrazę moralności. To zamieszanie przyczyniło się do wywołania zainteresowania (a nawet kultu) artystów związanych z bruLionem.
Uwaga!
Pokolenie bruLion
Tak nazywamy natomiast formację pisarzy debiutujących w pierwszych latach po przełomie ustrojowym 1989 r.
Najważniejsi twórcy:
- Jacek Podsiadło,
- Marcin Świetlicki,
- Marcin Baran.
Zobacz: