WITKACY - wypracowania
Obraz końca cywilizacji w Szewcach Stanisława Ignacego Witkiewicza. Dokonaj analizy i interpretacji podanego fragmentu, zwracając uwagę na sposób kreowania świata przedstawionego i przesłanie ideologiczne. Fragment tekstu do analizy SAJETAN Jak Wernyhora jaki będę gadał jeszcze długo dość. Ale gdzie ta. Oto wstaje wszechbabio – trochę z ruska: z akcentem na ostatnią głoseczkę najmilejszą – nawet ona mi się podoba – jeśli nie zdążę skonać przed zapadnięciem nocy i kurtyny, to widzicie, że nim palta w waszych zachranych
Wyjaśnij, w czym wyrażała się Witkacowska teoria Czystej Formy i w jakim stopniu Szewcy do niej nawiązują. Witkacego interesowała w teatrze czysta teatralność. Nie było tam miejsca na roztrząsanie kwestii narodowych, społecznych, moralnych itp. Teatr to nie zwierciadło rzeczywistości ani psychologiczne „wypruwanie bebechów”. Liczy się jedynie forma, bo pozwala dotrzeć do Tajemnicy Istnienia, zaznać metafizycznego niepokoju, zbadać istotę bytu. Jest dla Witkacego czymś absolutnie wyjątkowym, arystokratycznym. Centralny element dzieła sztuki stanowi niezwykła struktura, której
Jaki obraz rewolucji przedstawia Witkacy w Szewcach? Autora nie interesuje przebieg żadnego konkretnego przewrotu społecznego. Witkacy tworzy obraz rewolucji całkowicie abstrakcyjnej. Chce zobrazować uniwersalne mechanizmy, jakie rządzą każdym tego rodzaju zjawiskiem społecznym, bez względu na jego czas i miejsce. W tym celu wprowadza do utworu taki układ kompozycyjny postaci, który symbolizuje relacje społeczno-klasowe. Oglądamy zatem arystokratkę księżną Irinę, burżuja Prokuratora Scurvy’ego i robotniczy proletariat, czyli Sajetana Tempego i jego Czeladników. To właśnie oni wtrąceni do
Szewcy Witkacego – rewolucja jako absurd – rewolucja jako absurd; genialne przeczucie rewolucji w formie groteski, parodii i absurdu. Uwagi o temacie Trzeba zwrócić uwagę, jak sam temat wskazuje, na różne oblicza totalitaryzmu: a więc na oblicze rewolucyjne (Szewcy, Przedwiośnie), ale i codzienne (Mistrz i Małgorzata, Proces). Warto pokazać różne ujęcia tematu, określić formę utworów: u Witkacego – groteska, u Bułhakowa – groteska i realizm, u Stefana Żeromskiego – realistyczne, choć epatujące okrucieństwem obrazy, u Franza Kafki –
