Scharakteryzuj pokolenie Współczesności.
Zacznij:
„Współczesność” to tytuł pisma, wokół którego skupiła się grupa poetów – „zwiastunów” odwilży. To pismo było jedynym właściwie elementem scalającym grupę. Poeci, tacy jak Jerzy Harasymowicz, Miron Białoszewski, Stanisław Grochowiak czy Zbigniew Herbert, ów indywidualizm i odrębne drogi artystyczne podkreślali. Podobnie jak w wypadku Skamandrytów, nie było raczej mowy o wspólnym programie.
Rozwiń:
W 51. numerze Życia Literackiego z 1955 r. miała miejsce „prapremiera 5 poetów”, wprowadzonych przez wielkich, uznanych twórców – Bohdana Drozdowskiego promował Julian Przyboś, Jerzego Harasymowicza – Mieczysław Jastrun, Mirona Białoszewskiego – Artur Sandauer, Zbigniewa Herberta – Jan Błoński, Stanisława Czycza zaś – Ludwik Flaszen. Ważną rolę odgrywali także Stanisław Grochowiak (jeden z redaktorów pisma), Jarosław Marek Rymkiewicz, Andrzej Bursa i Wisława Szymborska. Wszyscy starali się odnaleźć nieodkryte dotąd tereny penetracji artystycznej czy w nowatorski sposób podejść do tematów i technik już znanych. Owe niezawładnięte tereny to np. śmietniska i tzw. „brzydka” poezja, której tematami są graty, śmieci, brzydota ludzkiego ciała i zaskakująco przedstawione śmierć i choroba.
Zakończ:
Pokolenie „Współczesności” to nie tylko poeci, lecz także prozaicy tacy jak Marek Hłasko, Marek Nowakowski, Lech Terlecki i Ireneusz Iredyński. W ich prozie kolektywny bohater lat 50. zostaje zastąpiony bohaterem zindywidualizowanym. Często jest to outsider, „popapraniec”, kontestator, zniechęcony, nieszczęśliwy i rozgoryczony. Opisywane są środowiska przestępcze – to zwłaszcza Marek Nowakowski potrafi stworzyć ich mitologię.
Najważniejsi twórcy:
- Bohdan Drozdowski, Jerzy Harasymowicz, Miron Białoszewski, Zbigniew Błoński, Stanisław Czycz, Stanisław Grochowiak, Tadeusz Nowak, Andrzej Bursa (poezja)
- Marek Hłasko, Marek Nowakowski, Ireneusz Iredyński (proza)
Zobacz: