IRONIA – właściwość stylu polegająca na sprzeczności między dosłownym znaczeniem wypowiedzi a jej znaczeniem właściwym niewyrażonym wprost, ale zamierzonym przez autora i zazwyczaj rozpoznawalnym dla odbiorcy. Ironię można rozpoznać przez intonację, mimikę czy też okoliczności towarzyszące wypowiedzi, a także przez znaczenie innych części tekstu oraz przez właściwą odbiorcy znajomość spraw i ludzi, do której autor się odwołuje. Mówiący pozwala sobie na igranie sprzecznymi sensami, ale ironia może też być skierowana przeciw samemu autorowi, jego sytuacji i twórczości, przybierając wówczas postać autoironii.