W życiu czasem napotykamy sytuacje, w których pozostają nam trzy wyjścia:

  • poddać się, nie robić nic,
  • skarżyć na sytuację i mieć nadzieję, że sprawę załatwi ktoś inny,
  • zacząć przewodzić i próbować osiągnąć cel.

I właśnie przywódca – lider to osoba, która wybiera ostatnie wyjście.

O niektórych ludziach mówi się „urodzeni przywódcy”. Bo są i tacy, którzy już w kołysce, a najpóźniej w piaskownicy, przejawiają talent do gromadzenia ludzi wokół siebie i spraw, które chcą przeprowadzić. Intuicja pozwala im we właściwych momentach działać we właściwy sposób. Jednak sztuka przewodzenia jest trudna i „zawodowi przywódcy” (politycy) uczą się jej przez wiele lat!

DOBRY PRZYWÓDCA:

  • Podejmuje decyzje, które służą grupie;
  • Rozumie, że niezależnie od funkcji jaką pełni, jest odpowiedzialny za swoje postępowanie przed tymi, którzy go wybrali i będzie musiał zdać im sprawozdanie ze swojej pracy;
  • Daje przykład uczciwości, wiarygodności oraz postępowania zgodnie z zasadami, które głosi;
  • Słucha potrzeb, uwag i sugestii wszystkich ludzi z klasy a nie tylko kilku wybranych;
  • Rozumie, że jego pozycja nie wiąże się z chwałą i popularnością, ale przede wszystkim z odpowiedzialnością;
  • Jeśli zajdzie taka potrzeba, chętnie zawija rękawy i pomaga innym ludziom;
  • Osiągnięte sukcesy i uznanie dzieli między członków grupy, klasy;
  • Pracuje na sukces całej klasy, a nie dla osobistych korzyści.

Sukces przywódczy to:

W dążeniu do sukcesu przywódczego ważne jest nie to, kim jesteś, lecz to, jak się zachowujesz, przynajmniej zdaniem Lippitta i White’a (1943), autorów jednej z najwcześniejszych i najbardziej wpływowych prac na temat przywództwa. Uważali oni, że istotną funkcją spełnianą przez lidera jest tworzenie „klimatu społecznego” w grupie oraz że od natury tego klimatu zależą morale oraz skuteczność grupy.

Wybierz swój styl przywództwa:

  • autokratyczny – dyrektywny, władczy, rzadko zdobywa przywiązanie grupy. Autokrata nie dąży do rozwoju członków grupy ponieważ mogliby oni zagrozić jego pozycji. Stosowanie tego stylu jest uzasadnione w sytuacjach, które wymagają szybkich i zdecydowanych działań, ale na co dzień, w życiu szkolnym – odradzamy!
  • demokratyczny – jest przeciwieństwem typu autokratycznego, przywódca słucha co mówią, czego potrzebują członkowie grupy, jego zadaniem jest przedstawić problem i pozwolić grupie działać. Przywódcę łączą z członkami grupy silne więzy przyjaźni.
  • liberalny – jest zaprzeczeniem każdego typu przywództwa, lider nie ingeruje w pracę grupy, zostawia jej całkowitą dowolność, pełni raczej funkcje reprezentacyjne.