Tragedia – gatunek dramatu ukształtowany w starożytnej Grecji (twórcy: Ajschylos, Sofokles, Eurypides), wywodzący się z obrzędów religijnych. Łączył epizody rozgrywające się między osobami dramatu z pieśniami chóru. Podstawowym kryterium gatunkowym tragedii jest tragizm. Jej bohater znajduje się w konflikcie z Fatum, nieuchronnie zmierzając do katastrofy, jak np. Edyp w Królu Edypie Sofoklesa. Tradycja tragedii antycznej stanowiła punkt wyjścia dla ukształtowania się tragedii renesansowej (Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego) i klasycystycznej (Cyd Pierre’a Corneille’a). Odmienny typ tragedii stworzył Szekspir, późniejszy patron dramatu romantycznego. Romantyzm zapoczątkował proces ważnych przemian gatunku.