Tragizm to jedna z najważniejszych kategorii estetycznych. Występowała już w tragedii antycznej. Słownik terminów literackich pod red. Janusza Sławińskiego definiuje tragizm jako nierozerwalny konflikt między wartościami i koniecznościami określającymi życie bohatera, który jest pozbawiony możliwości dokonania pomyślnego dla siebie wyboru.
Współcześnie tragizm bywa rozumiany inaczej niż w koncepcjach wywodzących się ze starożytności – jako starcie człowieka, którego celem jest wolność lub wielkie czyny, z ograniczeniami jego egzystencji (takimi jak brak zrozumienia u innych, osamotnienie, absurd świata lub podcinające mu skrzydła konwenanse).

Ważne są teorie tragizmu Lwa Szestowa i Juliusza Kleinera
Lew Szestow w dziele pt. Dostojewski i Nietzsche. Filozofia tragedii wychodzi od kategorii rozumu (jako narzędzia poznania i zrozumienia świata). Odrzuca ją, i właśnie zerwanie z tradycją racjonalizmu uznaje za początek filozofii tragedii. Tragizm człowieka polega (w skrócie) na tym, że musi sobie jakoś radzić w świecie pozbawionym wartości i norm.
Juliusz Kleiner w studium Tragizm za tragiczny uznaje (…) splot zdarzeń, jeżeli się nadaje na temat tragedii.