Dokonania Ottona I:

  • wsławił się odparciem ataków węgierskich, w tym zwycięstwem w bitwie na Lechowym Polu k. Augsburga w 955 roku,
  • odniósł znaczące zwycięstwa nad Węgrami i Słowianami,
  • wyprawił się do Italii, gdzie zdobył Rzym,
  • wsparł mocno nadwątlony prestiż papiestwa, papież Jan XII koronował go na cesarza w 962 roku.
    Koronacja ta otwierała okres budowy uniwersalistycznego cesarstwa chrześcijańskiego i zarazem potwierdzała zwierzchnictwo cesarza nad kościołem. Podobnie jak wcześniej Karolowi Wielkiemu, nie udało się Ottonowi ani jego następcom zbudować takiego państwa.

Działalność Ottona II

Syn Ottona I – i zarazem jego następca – Otton II (973-983) po uporaniu się z opozycją – księciem bawarskim Henrykiem Kłótnikiem, wyprawił się do Włoch, chcąc w pełni je sobie podporządkować. Poniósł jednak klęskę w Kalabrii. Zmarł, gdy trwały przygotowania do odwetu.
Osierocił nieletniego syna o tym samym imieniu. Władzę w Cesarstwie, do czasu uzyskania pełnoletności przez młodego Ottona III, sprawowała jego matka, pochodząca z Bizancjum Greczynka Teofano.
Jej rządy spotykały się z silnym oporem opozycji. Za jej panowania doszło do powstania Słowian połabskich (983 rok), które zostało krwawo stłumione.

Rządy Ottona III

Młodociany cesarz Otton III objął rządy w 995 roku. Wychowany w kulcie dla tradycji rzymskich, karolińskich oraz dokonań dziada i ojca, usiłował wcielić w życie swoją wielką wizję cesarstwa uniwersalnego ogarniającego całe chrześ­cijaństwo:

  • centrum miało znajdować się w Italii,
  • w obszarze cesarstwa miały się znaleźć: Galia (Francja), Niemcy, Słowiańszczyzna, a w przyszłoś­ci też i Bizancjum.

Plany cesarza spotykały się jednak ze sprzeciwem – zarówno w Niemczech, jak i we Włoszech. W Italii wybuchło powstanie wywołane intrygami bizantyjskimi, Otton III opuścił ten kraj. Zmarł na malarię w 1002 roku.

 

Warto wiedzieć!
Cesarstwo ograniczało się faktycznie do Niemiec i krain doń przylegających – Burgundii, Niderlandów i części Włoch. Stąd też wzięła się późniejsza, przewrotna nazwa, państwa Ottonów – Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego.

Otton III był bardzo przychylny Polsce, wbrew stanowisku ówczesnej niemieckiej elity. Wyjazd Ottona III do Gniezna (1000 r.) i poparcie dla Bolesława Chrobrego wzmocniły autorytet młodego polskiego państwa na arenie międzynarodowej.