I WILL DO STH/ I AM GOING TO DO STH

Obu tych form (WILL albo BE GOING TO) używasz, jeżeli chcesz powiedzieć o czymś, co wydarzy się w przyszłości. Jednak różnica w ich znaczeniu obu tych form jest bardzo istotna.
Spójrz na sytuację:

Rozmawiasz z koleżanką przez telefon i zapraszasz ją na drugi dzień na kawę.
– Great! I will come for sure – mówi.
– But remember that I drink coffee with milk!
Ty akurat nie masz w domu mleka, ale obiecujesz jej:
– OK, I will buy some milk for you.

WILL – użyjesz, jeżeli decydujesz się na coś w chwili mówienia, nie zastanawiałeś się wcześniej nad odpowiedzią.
Jak w sytuacji: koleżanka nie wiedziała, że ją zaprosisz, a Ty nie pamiętałeś, że ona pija kawę z mlekiem.

Chwilę później rozmawiasz z inną koleżanką i chwalisz się, że Martha przyjeżdża do Ciebie jutro.
– But do you know that she drinks only coffee with milk? – pyta się koleżanka.
– Yes, I’m going to buy some milk for her – odpowiadasz.

GOING TO – użyjesz, jeżeli już coś zaplanowałeś, zdecydowałeś o tym i mówisz o tym komuś.
Jak w sytuacji: już wcześniej postanowiłeś kupić mleko i teraz mówisz o tym zamiarze napotkanej osobie.

Spójrz na inną sytuację:

John i Kathy oglądają telewizję. Nie ma jednak nic interesującego. John mówi:
– I’d like to watch an interesting movie! (Chciałbym obejrzeć jakiś interesujący film!)
– OK, I will borrow a video cassette. (OK, wypożyczę kasetę.)

Kathy podjęła decyzję o wypożyczeniu kasety w tej chwili, nie planowała tego i nie zastanawiała się nad tym wcześniej.

Kathy ubrała się i wyszła. Na klatce spotyka znajomego.
– I am going to borrow a film. Do you want to watch it with us? (Mam zamiar wypożyczyć film. Chcesz go obejrzeć z nami?)

Kathy już wcześniej podjęła decyzję o wypożyczeniu filmu i teraz ma to w planach.

PRZEWIDYWANIE PRZYSZŁOŚCI

Jeżeli jesteśmy pewni, że coś wydarzy się w przyszłości, mamy na to jakieś dowody, wtedy użyjemy BE GOING TO. Jeżeli zaś nie mamy dowodów, nie jesteśmy pewni i jedynie mówimy o swoich uczuciach, użyjemy WILL:

(będzie padać)

– It’s going to rain (powiesz tak, jeżeli masz na to dowód, np. widzisz ciemne chmury na niebie).
– It will rain (nie masz dowodów, ale jesteś pesymistą i uważasz, że piknik nie uda się, np. z tego powodu).

(będziesz chory)

– You are going to be sick (jeżeli masz dowód, jesteś tego pewien, bo, np. ten ktoś jest zmoknięty i zmarznięty).
– You will be sick (np. masz iść z kolegą do kina, ale zawsze kiedy umawiacie się, to on choruje. Nie masz dowodów na to, że tak będzie, ale tak właśnie twierdzisz).

Odmiana BE GOING TO

Często jest tłumaczone jako „mieć zamiar”.
Odmienne jest tylko „BE”, które odmienia się przez osoby (I am / you are / he is / she is / we are / they are) oraz przez czasy, np.: chcesz powiedzieć, że wczoraj miałeś zamiar kupić nową płytę CD. BE w czasie przeszłym to WAS/WERE, dlatego powiesz:
I was going to buy a new CD yesterday.
Pozostała część wyrażenia nie jest odmienna.

Twierdzenia tworzy się z OSOBY + frazy BE GOING TO + czasownika w formie podstawowej i reszty zdania:
I am going to watch this play. (Mam zamiar/Obejrzę tę sztukę.)

Pytania tworzy się poprzez przestawienie BE (w odpowiedniej formie) przed osobę:
Are you going to watch this play?

W przeczeniu dodajemy NOT do czasownika BE:
He is not going to watch this play.

Zauważ!
Jeżeli chcesz powiedzieć: Mam zamiar iść do sklepu, musisz pamiętać, że „be going to” nie jest czasownikiem „go” – „iść”, np.:
I am going to GO to a shop.

Zapamiętaj!
W języku angielskim o przyszłości można mówić również czasem:

1. The Future Continuous – jeśli mówisz, że w przyszłości będziesz w trakcie robienia czegoś, np.:
Mecz piłki nożnej trwa od 7.30 do 9.45, a ktoś pyta się Ciebie, co będziesz robił jutro o 8.00.
– At this time tomorrow I will be watching the match. (Jutro o tej porze będę oglądał mecz).

Konstrukcja zdania w tym czasie wygląda tak samo dla każdej osoby:

• twierdzenie: OS. + WILL + BE + czasownik z -ing + …
  We will be using our bikes this evening.

• pytanie:
  WILL + OS. + BE + czasownik z -ing + …?
  Will he be using his bike this evening?

• przeczenie:
  OS. + WILL + NOT + BE + czasownik z -ing + …
  You will not (won’t) be using your bike this evening.

2. The Present Continuous użyjesz dla przyszłości, jeżeli chcesz powiedzieć o czymś, co już jest zaplanowane i na pewno się wydarzy, np. jutro idziesz do kina i już masz bilety, więc pójdziesz na pewno:
I am going to the cinema tomorrow. (Jutro idę do kina).

3. The Present Simple – jeżeli mówisz o rozkładach jazdy (np. pociągów), planach zajęć lub pracy, programach kinowych, np.:
What time does the film begin? (O której godzinie zaczyna się film?)
The train to Warsaw leaves at 10 a.m. (Pociąg do Warszawy odjeżdża o 10 rano.)