1. Niektóre zdania warunkowe mają charakter prawd ogólnych, np.:
- (1) If you meet an Englishman, speak English.
Jak spotykasz Anglika, mów po angielsku. - (2) If you heat snow, it melts.
Jak podgrzejesz śnieg, roztopi się. - (3) If I am sick, I go to a doctor.
Kiedy jestem chory, idę do lekarza.
Wszystkie powyższe przykłady odnoszą się do sytuacji generalnych. Charakterystyczne jest to, że wyraz if można w nich zastąpić whenever, np.:
- (4) Whenever you heat snow, it melts.
(Za każdym razem) gdy podgrzejesz śnieg, roztopi się.
Podobne sformułowania często spotkać można w opisach technicznych, raportach, itp. Użycie tych samych czasów zarówno w części zdania określającej warunek (po if), jak i w części głównej, opisującej następstwa warunku, pozwala uniknąć wrażenia, że opisywana sytuacja jest nierealna.
2. Nie zawsze musimy odnosić się do sytuacji teraźniejszej (czasem np. chodzi o prawdę ogólną obowiązującą kiedyś) – ważne jest więc po prostu zachowanie tych samych czasów w obu częściach zdania, np.:
- If you wanted to eat something, you went to a restaurant.
Jak chciałeś coś zjeść, szedłeś do restauracji.
3. W mowie zależnej następuje normalna transformacja czasowników, np.:
- ‘If I am angry, I go for a walk’, he said.
He said that if he was angry, he went for a walk.
Powiedział, że kiedy jest zdenerwowany, idzie na spacer.