Zdania twierdzące

osoba + czasownik + reszta zdania

I meet my friends every evening. – Spotykam się z przyjaciółmi każdego wieczora.
We always talk about school. – My zawsze rozmawiamy o szkole.
My friend Jacek (he) never meets us. – Mój kolega Jacek (on) nigdy się z nami nie spotyka.

W zdaniach twierdzących w czasie Present Simple w 3. osobie liczby pojedynczej (HE, SHE, IT) dodajemy końcówkę -s (lub -es) przy czasowniku, np.
go: I go… ale She goes…; write: You write… ale He writes…

Pytania

DO (DOES dla ‘he’, ‘she’, ‘it’) + osoba + czasownik (bez ‘-es’!!!) + reszta zdania?

W czasie Present Simple używamy operatora DO (I, YOU, WE, THEY) lub DOES (HE, SHE, IT), aby zadać pytanie.
Do you often visit your grandparents? – Czy często odwiedzasz swoich dziadków?
Does she call her cousin every week? – Czy ona dzwoni do swojej kuzynki co tydzień?

Zapamiętaj! W zdaniu w czasie Present Simple w 3. osobie liczby pojedynczej końcówka -s występuje tylko raz! W zdaniach twierdzących dodajemy ją do czasownika, np. bakes, brings, zaś w pytaniach dodajemy ją do operatora DO, co daje DOES.

Przeczenia

osoba + DO (DOES dla ‘he’, ‘she’, ‘it’) + NOT + czasownik (bez ‘-es’!) + …

Podobnie jak w pytaniach w czasie Present Simple w przeczeniach wykorzystujemy operator DO lub DOES. Pamiętaj, że w przeczeniach także nie dodajemy końcówki -s do czasownika w 3. osobie liczby pojedynczej.
Pamiętaj skróty:

DO NOT = DON’T
DOES NOT = DOESN’T

Ważne!
W czasie Present Simple czasownik ‘to be’ (być) sprawia trochę problemów. Jeżeli pojawia się w zdaniu, tworząc pytania i przeczenia, NIE używamy ‘do’ czy ‘does’. Spójrz na przykłady:

He is very tired after school. – On jest bardzo zmęczony po szkole.
Is she a nice person? – Czy ona jest miłą osobą?
We are not (aren’t) from Warsaw. – My nie jesteśmy z Warszawy.

 

Kiedy używamy THE PRESENT SIMPLE TENSE?

1. Jeżeli coś powtarza się co jakiś czas:

  • codziennie (every day),
  • co dwa tygodnie (every two weeks),
  • raz w miesiącu (once a month)
    Joan buys a book once a month. – Joan kupuje książkę co miesiąc.
  • co roku (every year),
  • często (often),
  • zazwyczaj (usually),
  • zawsze (always)
    We always meet at the bus stop. – Zawsze spotykamy się na przystanku.
  • albo nigdy (never) się nie powtarza.

Np. Opowiadasz o swoim bracie:
– He spends all days watching TV! He goes to school, of course, but he never takes me to a cinema. We spend little time together.
(On spędza całe dnie na oglądaniu telewizji! Chodzi do szkoły, oczywiście, ale nigdy mnie nie zabiera do kina. Spędzamy razem mało czasu.)

2. Kiedy mówimy o przyzwyczajeniach, upodobaniach i zwyczajach:
I call my cousin every Sunday. – Dzwonię do mojego kuzyna w każdą niedzielę.
I often meet my friends. – Często spotykam się z moimi przyjaciółmi.
I like going out with my sister. – Lubię wychodzić z moją siostrą.
I hate sending messages to my friend Dorota. – Nienawidzę wysyłać wiadomości (esemes-ów) do mojej koleżanki Doroty.
Np. jesteś na wczasach z babcią, która zaciąga Cię na wieczorek zapoznawczy. Każdy z uczestników musi powiedzieć coś o sobie. Niestety przychodzi Twoja kolej. Wstajesz i mówisz:
– I like coca-cola. And I am keen on sport and I love music…
(Lubię coca-colę. I uwielbiam sport i bardzo lubię muzykę.)
Zachwycone koleżanki babci mówią:
Oh, you have a wonderful grandson/ granddaughter!
(Och, masz wspaniałego wnuka/ wnuczkę!)

3. Kiedy mówimy o czyichś stałych cechach (osoby lub rzeczy), cechach charakteru
Mark gets angry very easily. – Mark bardzo szybko się denerwuje.
Mountains look beautiful in the winter. – Góry wyglądają pięknie w zimie.

4. Gdy mówimy o swoich uczuciach i myślach.
Np. próbujecie z koleżanką zaplanować imprezę. Koleżanka proponuje:
– I think we should buy a lot of sweet cakes.
(Myślę, że powinnyśmy kupić dużo słodkich ciastek.)
– Maybe you love sweet things but I think there should be something less sweet. Tom likes fruits!
(Może ty kochasz słodkie rzeczy, ale ja myślę, że powinno być coś mniej słodkiego. Tom lubi owoce!)
Ta sama zasada dotyczy takich zwrotów jak: I love…, I adore…, I hate… Pamiętaj, że w 3. osobie liczby pojedynczej dodajemy końcówkę -s w czasowniku!

4. Kiedy mówimyo zjawiskach naturalnych, o faktach i rzeczach, które są prawdziwe przez długi czas.
The sun rises in the east and sets in the west. (Słońce wschodzi na wschodzie, a zachodzi na zachodzie.)
It rains a lot in the spring time. – Pada dużo deszczu na wiosnę.
Water boils when you heat it. (Woda gotuje się, kiedy ją podgrzewasz.)

5. Tego czasu używamy także w takich sformułowaniach, jak:
I promise… (Obiecuję…),
I agree… (Zgadzam się…). Mimo że obiecujemy coś w tej chwili, nie wolno nam powiedzieć: I am promising…
Lecz: I promise I’ll pay you back. (Obiecuję, że oddam ci pieniądze.)

6. Czasu teraźniejszego prostego możemy użyć też w negatywnych pytaniach, w których występuje WHY. W ten sposób możemy czynić sugestie.
Np. siedzicie z koleżanką u niej w pokoju. Jest piękna pogoda. Dzwoni kolega i wyciąga Was na spacer. Pyta:
– Why don’t you go out for a walk or something? (Dlaczego nie wyjdziecie na spacer albo coś takiego?).
– Why doesn’t she wear a coat? (Dlaczego ona nie założy płaszcza?)

7. The Present Simple Tense ma także zastosowanie dla przyszłości, kiedy mówimy o planach, rozkładach jazdy. Np. jeżeli kolega zapyta się Ciebie, o której jutro odjeżdża pociąg do Warszawy to, mimo że mówimy o przyszłości (jutro), użyjemy czasu teraźniejszego prostego, jeżeli pociąg odjeżdża według stałego rozkładu jazdy:
The train leaves at 11 o’clock tomorrow.

Zapamiętaj!
Oprócz takich określeń, jak: every day, every month, every year są jeszcze inne słówka określające jak często coś robisz/ coś się dzieje. Są to: often (często), always (zawsze), usually (zazwyczaj), sometimes (czasami), a także never (nigdy).
Wstawiamy je między podmiot (I, you, he, John, Mary, tables itd.) a czasownik główny.

I often drink tea.
 She always eats oranges.
 Mr. Fox usually goes for a walk in the morning.
 We sometimes watch TV in the evening.
 I never play bridge.

Pamiętaj, że w języku angielskim w zdaniu występuje tylko jedno przeczenie, dlatego nie mówisz:
I don’t never play bridge.
tylko:
I never play bridge.

Zapamiętaj!
Końcówkę -s dodajemy w czasowniku jedynie w 3. osobie liczby pojedynczej. Do niektórych czasowników dodajemy zaś -es, gdy czasownik kończy się na „o”, „h”, „s”, „x”, „y”:

go – iść
he goes, she goes
reach – osiągać
he reaches, she reaches dress – ubierać
he dresses, she dresses
relax – relaksować się
he relaxes, she relaxes
hurry – spieszyć się
he hurries, she curries

W niektórych czasownikach przy dodaniu -es ostatnia litera „y” zamienia się na „i”, np.:

hurry – he hurries;
cry – she cries,

ale są także czasowniki, w których „y” nie przechodzi w „i” np.:

say – he says;
play – it plays;
buy – she buys.