W języku angielskim, aby powiedzieć, że jakaś rzecz (lub osoba) należy do kogoś, używasz zaimka dzierżawczego.
my – moje
your – twoje
his – jego
her – jej
its – tego
our – nasze
your – wasze
their – ich
Przykłady:
- This is MY computer. (To jest MÓJ komputer).
- YOUR cat is beautiful. (TWÓJ kot jest piękny).
- OUR house is bigger but THEIR house is more beautiful. (NASZ dom jest większy, ale ICH dom jest piękniejszy).
- What’s HER name? (Jak ona ma na imię?; Jakie jest JEJ imię?)
- He’s doing HIS homework. (On odrabia SWOJĄ pracę domową).
- I’m cleaning MY shoes. (Czyszczę MOJE buty).
- My mum loves HER flowers. (Moja mam uwielbia SWOJE kwiatki).
Zapamiętaj!
Bez względu na to, czy mówimy o jednej, czy kilku rzeczach w rodzaju żeńskim czy męskim, zaimek dzierżawczy zawsze będzie taki sam!
MY room is big. (MÓJ pokój jest duży).
MY dogs are beutiful. (MOJE psy są piękne).
Jeżeli chcesz powiedzieć, że coś należy do konkretnej osoby, zamiast zaimka użyjesz imienia lub rzeczownika (np. rodzic – parent). W takiej sytuacji do imienia lub nazwy osoby dodajemy apostrof oraz s (Martha – Martha’s), aby zaznaczyć, że właśnie do tej osoby coś należy. Popatrz na przykłady:
This is MARTHA’S room. (To jest pokój MARTY).
My DAD’S car is very old. (Samochód mojego TATY jest bardzo stary).
Zwróć jednak uwagę, że w liczbie mnogiej, która już ma na końcu ‘s’, drugiego ‘s’ nie dodajesz. Wystarczy sam apostrof, aby zaznaczyć, że coś do kogoś należy, np.:
parent – parents (rodzic – rodzice).
This is my PARENTS’ computer. (To jest computer moich RODZICÓW).
It’s very clean in my DOGS’ baskets. (W koszach moich PSÓW jest bardzo czysto).
Oh no, I forgot about my FRIENDS’ wedding! (O nie, zapomniałam o ślubie moich PRZYJACIÓŁ).
Zapamiętaj!
W niektórych sytuacjach użyjesz zaimka dzierżawczego (lub imienia osoby, do której należy jakaś rzecz), ale nie wspominasz tej rzeczy. Np.
Jesteś w kuchni i widzisz na stole książkę. Wchodzi Twój brat, a Ty pytasz:
- Is it YOUR book? (Czy to jest TWOJA książka?)
Możesz jednak zapytać: - Is it YOURS? (Czy to jest TWOJE?) – masz na myśli to, co pokazujesz, czyli książkę.
W takiej sytuacji: kiedy stosujesz zaimek dzierżawczy bez rzeczownika, użyjesz dłuższej formy zaimka:
My – MINE
Your – YOURS
His – HIS (zwróć uwagę, że obie wersje są takie same)
Her – HERS
Its – ITS (zwróć uwagę, że obie wersje są takie same)
Our – OURS
Your – YOURS
Their – THEIRS
Spójrz na inne przykłady!
Don’t touch it. It’s MINE! (Nie dotykaj tego! To jest MOJE!)
I took four apples from the fridge. I think two were YOURS. (Wzięłam cztery jabłka z lodówki. Myślę, że dwa były TWOJE).
Oh, you have found your towel. Have you found HIS?
(O, znalazłeś swój ręcznik. Znalazłeś może też JEGO?) – zwróć uwagę: HIS ma dwie takie same wersje!
To samo dotyczy przypadku, kiedy używasz czyjegoś imienia!
I brought some cookies. They are ALICE’S but she won’t mind.
(Przyniosłam trochę ciastek. One są ALICJI, ale ona nie będzie miała nic przeciwko).
I don’t like this flat. I prefer to stay at my PARENTS’.
(Nie podoba mi się to mieszkanie. Wolę zatrzymać się u moich RODZICÓW).
Zapamiętaj, że zamiast „my friend” możesz powiedzieć „a friend of mine” – wówczas podkreślasz, że przyjaciel jest Twój. Pamiętaj jednak, że i w tej wersji po „mój” (lub innym zaimku) nie ma rzeczownika, dlatego użyjesz długiej formy, np.
Sorry, I can’t help you tonight. I’m meeting an old friend of MINE.
(Przepraszam, nie mogę ci pomóc dzisiaj wieczorem. Spotykam SWOJEGO – mojego starego przyjaciela).
That blue coat of YOURS doesn’t really suit you. (Ten TWÓJ niebieski płaszcz nie pasuje ci).
That table of OURS is much bigger than this one. (NASZ stół jest większy niż ten tutaj).