Hektor
Starożytny wojownik, kochający syn, mąż i ojciec, który nawet dziś wydaje się ludzki i bliski.
Przedstawienie postaci: Hektor – najstarszy syn Priama i Hekabe, brat Parysa i Kasandry, mąż Andromachy, uważany przez Greków za najgroźniejszego trojańskiego wojownika, a przez Trojan za jednego z najszlachetniejszych przywódców.
Lektura: Homer, Iliada
Najciekawsze sceny z utworu:
- Wzruszająca scena pożegnania Hektora z rodziną.
Hektor spotkał się z żoną Andromachą i synem u jednej z bram Troi. Tam małżonkowie przeczuwają, że może to być ich ostatnie spotkanie.
- Tragiczna scena pojedynku i śmierci Hektora.
Cechy charakteru: honor, odwaga, męstwo, śmiałość, nieustraszoność, dobroć, delikatność, wrażliwość, roztropność, szlachetność, rozwaga, zacność, bogobojność, szczodrość, hojność.
Co wzbudza nasz podziw?
- Uczuciowość, wrażliwość Hektora, jego opiekuńczość i troskliwość wobec żony i synka, umiejętność okazania im uczuć – przytulenie żony i dziecka.
- Miłość do rodziny – nie tylko własnej, ale i do rodziców – szacunek dla nich.
- Żołnierska, honorowa postawa Hektora, poczucie obowiązku wobec rodziny i ojczyzny.
- Zdrowy rozsądek Hektora, który uważał, że trzeba podejmować próby negocjacji z Grekami, a nawet oddać im Helenę.
- Ludzkie odruchy Hektora – nawet ucieczka przed Achillesem – dzięki czemu bohater ten stał się prawdziwszy i bliższy czytelnikowi. Po chwili słabości przyszedł jednak czas odwagi – Hektor stanął do walki z Achillesem. Próbował ustalić z nim warunki, które obowiązywałyby po pojedynku, ale hardy Achilles nie chciał żadnych negocjacji. Później zbezcześcił ciało Hektora.
Michał Jerzy Wołodyjowski
Mały wielki rycerz o wielkim sercu – dla kobiet, które darzył sympatią, dla przyjaciół i ojczyzny.
Przedstawienie postaci: Michał Jerzy Wołodyjowski – pułkownik, dowódca szlachty laudańskiej, wierny przyjaciel, wzór szlachcica (ma swój pierwowzór historyczny). Nazwany przez Sienkiewicza Hektorem Kamienieckim (od Hektora, obrońcy Troi).
Lektura: Henryk Sienkiewicz, Trylogia (Ogniem i mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski)
Cechy charakteru: honor, umiejętności przywódcze, obowiązkowość, oddanie królowi i Rzeczpospolitej, szlachetność, kochliwość, uczuciowość, wrażliwość, prawość, dobroć, łagodność, spokój, opanowanie, sprawiedliwość, doświadczenie wojenne, waleczność, męstwo, dzielność, odwaga, spryt.
Czym wzbudza nasz podziw, sympatię?
- Mimo niskiego wzrostu był świetnym szermierzem, nazywanym pierwszą szablą Rzeczpospolitej. Walczył nawet z takimi rycerzami jak Bohun, Andrzej Kimicic. Był też świetnym strategiem i dowódcą.
- Wielokrotnie dawał dowody swego patriotyzmu – nie tylko na polach bitew. Za ojczyznę świadomie oddał życie, wysadzając się w twierdzy w Kamieńcu Podolskim.
- Każdy chciałby mieć tak wiernego i oddanego przyjaciela – pomagał Janowi Skrzetuskiemu w poszukiwaniach Heleny Kurcewiczówny, w imieniu przyjaciela stanął do pojedynku z Bohunem, uratował Zagłobę przed zemstą Bohuna, odwołał egzekucję Andrzeja Kmicica.
- Naszą sympatię wzbudza jego kochliwość – często zakochiwał się, ale dopiero związek z Basią przyniósł mu szczęście.
- Zawsze był sprawiedliwy wobec ludzi, których spotykał na drodze – potrafił odwołać egzekucję Andrzeja Kmicica, gdy tylko miał przesłanki świadczące o jego niewinności, a później się z nim zaprzyjaźnił, przebaczył przyjacielowi Ketlingowi to, że ten odbił mu narzeczoną.
Tom MacWhirr
Kapitan, który przeprowadził statek przez środek tajfunu. Przez swoją zwyczajność, a nawet wady, wydaje się prawdziwy, bliski.
Przedstawienie postaci: Tom MacWhirr – kapitan parowca „Nan-Shan” pływającego na Morzu Południowochińskim.
Lektura: Joseph Conrad, Tajfun
Cechy charakteru: odpowiedzialność, spokój, opanowanie, szlachetność, odwaga, szczerość, prostolinijność, prostoduszność, skromność, brak wylewności, spostrzegawczość, konkretność w działaniu, obowiązkowość, sprawiedliwość.
Czym wzbudza nasz podziw, szacunek?
- W chwilach największego stresu, mimo najtrudniejszych warunków atmosferycznych, nie stracił głowy i wyprowadził statek z tajfunu. Umiał powstrzymać nerwy na wodzy, nie dał poznać po sobie paniki, czym umocnił załogę, dał ludziom wiarę, że mogą wyjść z katastrofy cało.
- Statki, którymi dowodził, nazywano siedliskiem zgody i spokoju. Dlatego pierwszym problemem na jego statku w chwili katastrofy, była nie walka z żywiołem, ale uspokojenie Chińczyków, którzy pod pokładem bili się o swoje pieniądze i rzeczy. Kapitan kazał im wszystko odebrać, a potem, już po katastrofie, podzielił pieniądze równo pomiędzy wszystkich chińskich pasażerów.
- Był bardzo uporządkowany, wręcz pedantyczny, co w jego pracy było zaletą – bez trudu znajdował wszystko, czego w danej chwili potrzebował. Pedantyzm ten – przejawiający się nie tylko w uporządkowaniu swojego otoczenia, ale i np. w rytuale regularnego posyłania listów do rodziców, a potem do własnej rodziny – porządkował mu życie.
- Znał swoją wartość i kochał pracę na morzu, więc nie musiał silić się na kupczenie własną osobą. Nie zżerały go ambicje. Nikomu się nie podlizywał, nie wdzięczył.
- Nie oceniał ludzi po tym, jaką mają opinię. Na swoich marynarzy patrzył poprzez ich pracę, odpowiedzialność za statek i załogę. Nikogo nie traktował z góry, nikogo nie poniżał. Nawet Chińczycy – którzy w tych czasach w świecie marynarzy uchodzili za gorszych – byli dla niego ludźmi. Nie wstydził się pływać pod syjamską banderą.
- Był konsekwentny w tym, co postanawiał zrobić – gdy jako młody chłopak opuścił dom, by zaciągnąć się na statek jako marynarz, pozostał wierny służbie na morzu. Nigdy nie mówił o tym, że kocha swoją pracę, ale w czasie huraganu powtarzał, że nie chciałby stracić statku. Nie bał się śmierci, ale nie mógł sobie wyobrazić zatonięcia swojego parowca.
- Szczególnie bliski może wydawać się osobom skrytym, mało wylewnym, które rzetelnie wypełniają obowiązki, mało przy tym mówiąc i nie przechwalając się.
Aragorn
Przystojny, szlachetny, odważny, kochający na zabój, świetnie zagrany przez Viggo Mortensena.
Przedstawienie postaci: Aragorn nazywany także Obieżyświatem, Kamieniem Elfów, Ellesarem, Estelem, Dunadainem, Spadkobiercą Isildura, którym faktycznie był (w końcu zasiadł na tronie Zjednoczonego Królestwa Gondoru i Arnoru). Jego żoną została Arwena.
Lektura: John Ronald Reuel Tolkien, Władca Pierścieni
Cechy charakteru: moc, siła duchowa, spryt, przezorność, mądrość, tajemniczość, honor, wierność, odwaga, szczerość, umiejętności przywódcze, skromność, wrażliwość, dobroć, łagodność, sprawiedliwość, duma, stanowczość.
Wygląd zewnętrzny: bardzo przystojny, wysoki, wysportowany. Długie, ciemne włosy, przenikliwe spojrzenie.
Najciekawsze sceny z utworu:
- Poprowadzenie Drużyny Pierścienia. Po śmierci (jak się okazało, rzekomej) Gandalfa, przywództwo w Drużynie przejął Aragorn.
- Wstąpienie na Ścieżkę Umarłych. Aragorn dokonał czegoś, co nie udało się nikomu przed nim. Wstąpił na Ścieżkę Umarłych, skąd sprowadził wielką armię, która stanęła do walki na polach Pellenoru.
Czym wzbudza nasz podziw?
- Spośród uczestników Drużyny Pierścienia wyróżniał się mądroś-cią, wiedzą, przezornością, odwagą.
- Pierścień nie zapanował nad nim, nie obezwładnił go tak jak innych bohaterów. Aragorn nie pożądał go jak inni.
- Był opiekunem i strażnikiem Froda oraz innych hobbitów, odkąd spotkali się Pod Rozbrykanym Kucykiem.
- Jego szlachetność i tajemniczość oraz wewnętrzny spokój budzą zainteresowanie i szacunek.
Zobacz: