Wypisz, jakie przywileje otrzymała polska szlachta na przestrzeni wieków.
1355 r. – przywilej budziński
Król Ludwik Węgierski zobowiązał się nie pobierać od szlachty nadzwyczajnych podatków i wynagradzać starty poniesione przez szlachtę w zagranicznych wyprawach wojennych.
1374 r. – przywilej koszycki
W zamian za uznanie praw do korony polskiej jednej z jego córek (król nie miał synów) Ludwik Węgierski gwarantował szlachcie zwolnienie ze wszystkich podatków z wyjątkiem 2 groszy z łana chłopskiego. Urząd starosty miał być nadawany tylko Polakom, a inne urzędy szlachcie z danej ziemi.
1388 r. – przywilej piotrkowski
Władysław Jagiełło zatwierdził dotychczasowe przywileje i prawa i obiecał szlachcie wynagrodzenie w okresie pełnienia służby wojskowej.
1422 r. – przywilej czerwiński
Władysław Jagiełło zapewnił szlachcie nietykalność osobistą i majątkową (konfiskatę lub zajmowanie majątków szlacheckich) bez wyroku sądowego; król bez uzyskania zgody rady królewskiej nie mógł bić monety.
1423 r. – statut warecki
Władysław Jagiełło ustalił, że szlachta mogła wykupić majątki sołtysów „krnąbnych i nieużytecznych” (czyli takich, którzy nie wywiązywali się ze swoich zobowiązań finansowych wobec szlachty) i sama wyceniała wartość sołectw.
1430 – 1433 r. – przywilej jedlińsko-krakowski
Władysław Jagiełło zagwarantował szlachcie, że tylko jej przedstawiciele mogą zostać dostojnikami kościelnymi; przywilej rozszerzał prawa polskie na ziemie ruskie.
1454 r. – przywileje cerekwicko-nieszawskie
Kazimierz Jagiellończyk potwierdził dotychczasowych prawa dla szlachty; ustalono, że król nie mógł wydać nowych praw, nakładać nowego podatku i zwoływać pospolitego ruszenia bez zgody sejmików ziemskich.
1496 r. – statuty piotrkowskie
Jan Olbracht zwolnił szlachtę z opłat celnych na towary własne i sól; wprowadzał zasadę ograniczenia wychodźstwa chłopów ze wsi – tylko jeden chłop w roku mógł opuścić wieś, tylko jeden przedstawiciel rodziny chłopskiej mógł zmienić zawód i iść do miasta; jeśli był to jedynak, nie mógł opuścić wsi; mieszczanom zakazano posiadania dóbr ziemskich.
1505 r. – konstytucja „nihil novi” (nic nowego)
Ustalała, że nowe prawa i podatki mogą być ustanowione tylko za zgodą sejmu i senatu.