Po śmierci pierwszej żony Zygmunt Stary zaczął myśleć o miejscu wiecznego spoczynku godnym jego królewskiej osoby. „Był u nas Włoch z modelem kaplicy, którą ma nam wystawić i który bardzo nam się spodobał” – napisał władca w liście z 1517 roku. Dwa lata później przy południowej ścianie gotyckiej katedry wawelskiej w Krakowie rozpoczęto wznoszenie królewskiego mauzoleum. Budowa trwała 14 lat.
Bartłomiej Berrecci zaprojektował architekturę kaplicy w guście nowej epoki – renesansu i wraz ze swoimi pomocnikami wykonał rzeźby i dekorację wnętrza.
Kaplica Zygmuntowska kryta jest kopułą, która symbolizuje niebo. Wykonano ją z odpowiednio ciętych kamieni, ułożonych bez użycia zaprawy! Na zewnątrz kopułę pokrywa dach ze złotych łusek.
W renesansowym świecie chrześcijaństwo spotyka się z pogaństwem, Biblia z mitologią. We wnętrzu kaplicy znajdziemy posągi świętych i medaliony z prorokami, a obok nich płaskorzeźby z antycznymi nereidami i trytonami.