Sporządź metryczki dwóch dzieł malarskich: Autoportretu Albrechta Dürera i Autoportretu Stanisława Ignacego Witkiewicza według podanych punktów (epoka, w której powstało dzieło; strój postaci; tło obrazu; poza postaci; szczegóły dzieła).
Albrecht Dürer, Autoportret
- Epoka – XV wiek, niemiecki renesans.
- Ubranie – drogocenny, modny strój, na którym widać najmniejszą nawet zakładkę.
- Tło – niewiele go na obrazie, bo postać Dürera wszystko zdominowała. Po prawej stronie widać okno, a za nim krajobraz. Możemy się domyślać, że Dürer zakończył właśnie jakąś podróż. Z jego biografii wiemy, że odwiedził Włochy – ojczyznę malarstwa.
- Poza – nie ma wątpliwości, Dürer był przystojnym mężczyzną i chciał to pokazać. Patrzy na nas uważnie, nieco wyniośle. Ręce trzyma złożone. To celowy zabieg – zaprezentował siebie jako mężczyznę, idealnego modela, a nie chwilowo oderwanego od pracy malarza.
- Szczegóły – w prawym rogu obrazu napis: „A zatem namalowałem sam siebie. Miałem wtedy 26 lat. Albrecht Dürer.” Co ma oznacza sformułowanie „a zatem”? Można się jedynie domyślać.
Stanisław Ignacy Witkiewicz, Autoportret
- Epoka – XX wiek (rok 1938)
- Ubranie – można powiedzieć, że współczesne. Koszula i krawat. Na pewno nie jest tak odświętne jak u Dürera.
- Tło – bardzo ważne. Widać płonące wieże, ruiny miasta lub fabryki. To wprowadza element niepokoju. I taki był zamysł artysty. Autoportret powstał w przeczuciu II wojny światowej i to właśnie niepokój przed zbliżającym się kataklizmem jest główną treścią obrazu.
- Poza – badawcze spojrzenie, które można nawet nazwać oskarżycielskim. O co mógłby oskarżać Witkacy? O wywołanie wojny lub nieprzeciwstawienie się jej.
- Szczegóły – zwróć uwagę na twarz Witkacego. Wydaje się brudna, jakby osmalona sadzą. Mamy wrażenie, że malarz opuścił przed chwilą płonące miasto. Dopiero widoczna w lewym rogu data uświadamia, że jest to wizja artysty.