Napisz charakterystykę postaci literackiej lub wybitne postaci historycznej, która w swoim życiu kierowała się miłością.

Przykładowa charakterystyka

Znamy go jako bohatera różnych dzieł literackich i filmów. Wiemy jednak, że istniał naprawdę. Pozostawił po sobie książki dla dzieci i dzieła pedagogiczne, ale przede wszystkim legendę. Dobry doktor, Janusz Korczak, zwany też niekiedy żydowskim świętym. Niewątpliwie był postacią, która kierowała się miłością.

Niepozorny, człowiek o łagodnej twarzy i mądrych oczach, z siwiejącą brodą. Tak go sobie wyobrażam na podstawie zdjęć, kadrów filmowych i tego, co o nim wiem, to przeczytałam.

Nie wiem, jaki miał głos, ale zapewne łagodny i zarazem stanowczy, skoro słuchało go i kochało tyle dzieci. Kierował się miłością. Niemal całe życie poświęcił sierotom, wychowując je i lecząc w domu dziecka czy, jak kiedyś mówiono, w sierocińcu. Już to wystarczyłoby, żeby nazwać go człowiekiem kierującym się miłością. Utalentowany, pisał dla dzieci książki, takie jak Król Maciuś Pierwszy, pokazujące świat z punktu widzenia małego człowieka. To, że Korczak nie zatracił dziecięcej wrażliwości i wyobraźni, że stworzył postać małego króla, który buntuje się przeciw rządom i zasadom dorosłych, świadczy o jego wielkiej wrażliwości i miłości do dzieci. Ale to jeszcze nie wszystko. Podczas II wojny światowej, gdy warszawskich Żydów zamknięto w oddzielnej dzielnicy, zwanej gettem, gdzie wielu cierpiało z powodu głodu, strachu, ciasnoty, chorób i upokorzeń, nadal prowadził placówkę dla swych podopiecznych. Niestety, okrutny rozkaz hitlerowców nakazał zlikwidować sierociniec, czyli przewieźć dzieci do obozu koncentracyjnego i je stracić w komorze gazowej. Jak podaje wielu, Korczak, choć był Żydem, miał szansę ocalić życie, ale nie skorzystał z tego, wolał zostać do końca ze swymi podopiecznymi, do ostatniej chwili się nimi opiekować i chronić przed strachem. To już nie tylko miłość, ale i heroizm.

Miłość do dzieci zaprowadziła go na szczyty heroizmu. Zginął razem z nimi w komorze gazowej. Posunął się w swej miłości aż do granic możliwości, poświęcenia: wolał zginąć z tymi, których kochał, niż narazić ich na samotną i przerażającą śmierć z daleka od dobrego doktora, który był dla dzieci wszystkim: ojcem i matką, lekarzem i nauczycielem…

Część I – wstęp
Przedstawienie postaci, nawiązanie do źródeł, z jakich ją znamy, i do tematu – to postać, która kierowała się miłością.

Część II – rozwinięcie
Właściwa charakterystyka dobrego doktora. Wygląd , głos, przedstawienie działalności i uwypuklenie cechy, o którą nam chodzi – jego miłości do dzieci. Podanie przykładów sytuacji, w których tę miłość udowodnił (czyli argumenty za tym, że był on postacią kierującą się miłością).

Część III – zakończenie
Podsumowanie, ponowne nawiązanie do tematu, wzmocnienie argumentów (miłość zaprowadziła go na szczyty heroizmu).

Zanim napiszesz, zastanów się:

  • Jakie znasz postacie literackie lub historyczne, które kierowały się miłością, wylicz je w pamięci lub wypisz na kartce.
  • Uzasadniaj sobie po cichu, która postać kierowała się miłoś-cią i jakie są na to przykłady.
  • Oceń, o której postaci wiesz najwięcej i do której masz najwięcej argumentów! O tej pisz!
  • Przypomnij sobie, jak się pisze charakterystykę i co musisz w niej uwzględnić.
  • Pisz, ale nie zapominaj, by cały czas nawiązywać do tematu i eksponować w charakterystyce, gdzie i kiedy postać kierowała się miłością.

Forma wypracowania

To charakterystyka. To wprost powiedziane w temacie. Ale też charakterystyka specyficzna, na pewno pozytywna, eksponująca jedną cechę: kierowanie się miłością w życiu. Mamy pokazywać głównie tę cechę i uzasadniać, że nasz bohater ma (miał) ją na pewno.

Elementy charakterystyki:

  • Przedstawienie bohatera.
  • Wygląd zewnętrzny.
  • Zachowanie, usposobienie.
  • Cechy charakteru (wady, zalety).
  • Ocena postaci.

Uwaga, typowe!
Charakterystyka to wyliczanie cech i uzasadnianie, pokazywanie, w jakich sytuacjach się one ujawniły.

Uwaga, specyfika tego tematu!
W tym wypracowaniu chodzi o wyeksponowanie zalet, a konkretnie jednej z nich, jaką jest kierowanie się miłością. Zadbaj o przekonujące uzasadnienia.

 

Jakich innych bohaterów można było scharakteryzować?

  • Matkę Teresę z Kalkuty – postać historyczną. Dbała o najuboższych i śmiertelnie chorych, zabierała ich z ulic Kalkuty, dbała o ich godną śmierć, bo małe były szanse na wyzdrowienie. O jej miłości do bliźnich świadczy fakt, że nie brzydziła się stykać z najciężej chorymi i najuboższymi, nawet o najbardziej odrażającym wyglądzie. Nie bała się zarazić od nich, i zarażała się niekiedy. Nie dbała o siebie. Tylko o innych.
    Bardzo cenił ją nieżyjący już Jan Paweł II. Niesłusznie porównywano ją z księżną Dianą – w jej działalności nie było pozy ani autopromocji, była biedną, pokorną sługą Bożą, a jej działalność charytatywna miała głębokie źródło duchowe.
  • Papieża Jan Pawła II – jego życie można rozpatrywać w kontekście miłości do Polski, do młodzieży, ale przede wszystkim do całego Kościoła, Boga i Matki Bożej, której ojciec święty zawierzył całkowicie (jego maksyma „totus tuus” – „cały Twój”.) Wiele drobnych jego gestów świadczy o tym, z jaką uwagą traktował innych: po latach pamiętał swych parafian, z imienia i nazwiska, pamiętał o potrzebach ludzi z nim współpracujących i ich rodzin, chętnie dzielił się z innymi, nie gromadził bogactw. Szczyty miłości to pielgrzymki po całym świecie, pełnienie posługi kapłańskiej i papieskiej mimo straszliwego cierpienia pod koniec życia. Wyrazem miłości jest też wybaczenie zamachowcowi.
  • Świętego Franciszka – choć był bogatym złotym młodzieńcem, zrezygnował z bogactw i wszystko rozdał innym. Swą miłością otoczył nie tylko Boga i ludzi, ale też wszystkie istoty żywe – zwierzęta, które nazywał braćmi, podobnie jak gwiazdy, planety czy… nawet śmierć. Jego postawa przyczyniła się do odrodzenia Kościoła, zdegenerowanego przez święte wojny, krucjaty, gromadzenie bogactw przez duchownych i świeckich. To właśnie postawa Biedaczyny z Asyżu do dziś przekonuje wielu do idei chrześcijańskich. Nie walczył mieczem, tylko miłością.

 

Jak można wzbogacić charakterystykę doktora Korczaka?

  • Nawiązaniem do znanego z filmu i literatury faktu, iż doktor przedstawił dzieciom marsz do bydlęcych wagonów jako wycieczkę. Dlaczego? Aby mali podopieczni Korczaka się nie bali. Podobno wolno im było ubrać się odświętnie i zabrać ulubione zabawki. W tej potwornej nieludzkiej sytuacji pełnej strachu i upodlenia, nieuchronnie prowadzącej do zagłady, doktor próbował jeszcze zadbać o psychikę małych sierot, zaoszczędzić im strachu i bólu. To właśnie świadczy o miłości do dzieci. Dobry doktor dbał o nie do końca.
  • Cytatami z dzieł Korczaka (pedagogicznych lub książek dla dzieci).

 

Ustrzeż się przed błędem!
Charakterystyka to nie życiorys ani opowiadanie!!!

Zadbaj o synonimy

  • Dzieci – podopieczni – sieroty
  • Janusz Korczak – dobry doktor – żydowski święty

 

Za co punktujesz?

TEMAT

  • Za tekst zgodny z tematem we fragmentach.
  • Za przedstawienie postaci (np. Korczaka, kim był itd.).
  • Za argumenty (że postać kierowała się miłością).
  • Za rozwinięcie informacji ze względu na temat (Twoja wiedza o postaci!).
  • Za podsumowanie rozważań.
  • Za poprawność merytoryczną (Twoja wiedza o postaci).

KOMPOZYCJA

  • Za trójdzielną kompozycję i właściwe proporcje między tekstami.
  • Za spójną wypowiedź (części się łączą).
  • Za logiczne uporządkowanie (nie ma powtórzeń ani chaosu).

JĘZYK I STYL

  • Poprawne stosowanie słownictwa, także w związkach frazeologicznych.
  • Poprawna odmiana i łączenie wyrazów, brak powtórzeń.
  • Trafnie dobrane środki językowe (np. nie ma wulgaryzmów).
  • Funkcjonalność stylu – zastosowanie słownictwa charakteryzującego postać.

ZAPIS

Poprawna interpunkcja i ortografia.