W obronie bohatera – mowa obronna dotycząca wybranej postaci literackiej.
Wysoki Sądzie!
Oto ja, Kreon, najjaśniejszy i niepodzielny władca Teb, staję przed Twym majestatem i pragnę obronić się przed postawionym mi haniebnym zarzutem pochopnego skazania na śmierć Antygony. Bogowie i argumenty są po mojej stronie i udowodnię swoją rację.
Po pierwsze: jestem pewny, że mój zakaz grzebania zwłok podłego zdrajcy Polinika był właściwy i wcale nie kłócił się z wolą bogów, ponieważ ten zdrajca nie był godzien stanąć przed ich wielkim obliczem. Postawienie obu braci na równi i urządzenie im równie wspaniałych pogrzebów byłoby hańbą dla całego miasta.
Ponadto jestem zdania, że zmiana mojej decyzji byłaby oznaką mojej słabości i stronniczości rodzinnej. A czym jest miasto bez silnego króla? Niczym! Ja pragnąłem stworzyć z Teb potęgę. Jak bym wyglądał na arenie miasta i całej Grecji, gdybym okazał swoją słabość?
Najważniejszym argumentem jednak jest fakt, że sprzeciwiła mi się Antygona – kobieta, która nie ma przecież żadnych praw publicznych! Jej zuchwałość i buta musiały być ukarane, ponieważ nikt nie ma prawa sprzeciwiać się woli władcy.
W świetle przytoczonych argumentów staję przed ludźmi jako niewinny zarzucanej mi zbrodni. Staję z przykrością, zarzuty owe wyrządziły mi krzywdę. Ufam, że już nigdy nikt nie ośmieli się oskarżać władcę o podłe czyny!
Co jest dobre w tym wypracowaniu?
1. Zgodność realiów przemówienia z tymi przedstawionymi w tragedii Sofoklesa i micie Labdakidów, znajomość lektury.
Mowa o bohaterach znanych z dramatu Sofoklesa – Kreonie, Antygonie, i dwóch jej braciach. Mowa o tym, że jednemu z braci urządzono pogrzeb, drugiemu nie.
2. Zgodność charakteru postaci z tym, co Sofokles przedstawił w utworze.
3. Psychologiczne podejście do postaci Kreona – rzeczywiście władcy mogło być przykro, że jest oskarżany, w przemówieniu znać jego butę, dumę i pewność siebie – taki właśnie był w utworze Sofoklesa.
4. Znajomość realiów starożytnej Grecji.
W greckich miastach kobiety rzeczywiście nie miały praw publicznych.
5. Konsekwentne stosowanie formy przemówienia – jak to określa Krzysztof, to przemówienie z elementami rozprawki.
Występują tu typowe dla przemówienia figury: apostrofa, czyli bezpośredni zwrot do zebranych: „wysoki sądzie” czy pytanie retoryczne: „Jak bym wyglądał na arenie miasta i całej Grecji, gdybym okazał swoją słabość?”
Jest też typowa dla rozprawki argumentacja – mamy kolejne, przekonujące argumenty, uporządkowane dzięki takim sformułowaniom, jak: „po pierwsze”, „ponadto jestem zdania”, „najważniejszym argumentem…”
6. Umiejętność dobrania przekonujących argumentów – są nimi deprecjacja zdrajcy, pokazanie, że inny wyrok oznaczałby stronniczość i słabość, wreszcie – przypomnienie, że Antygona nie miała praw publicznych jako kobieta i dopuściła się wyjątkowej zuchwałości.
7. Zwięzłość i uporządkowanie wywodu myślowego.
8. Niekonwencjonalne podejście do tematu.
Autor nie napisał mowy w obronie Kreona, lecz przemówienie samego władcy. Tym samym zmieścił się w ramach tematu: „W obronie bohatera – mowa obronna dotycząca wybranej postaci literackiej”, ale też podszedł do niego niekonwencjonalnie – nasuwało się, nasze przemówienie w obronie bohatera.
Tymczasem piszący pracę zastosował ciekawą i prawdopodobną koncepcję, iż bohater sam się broni w przemówieniu do ludu, broni się, choć nie musi, pełen dumy i buty, chcąc zapobiec także późniejszym zarzutom i oskarżeniom.
Jak można było inaczej napisać to wypracowanie
Przedstawić sytuację, w której osoba trzecia (jakby adwokat) broni króla Kreona, nie on sam siebie.
Z wypracowania zapamiętaj!
- przemówieniu warto posługiwać się apostrofą, pytaniem retorycznym, stosować różne chwyty, np. atakować przeciwników, zmieniając nieco temat (tematem przemówienia nie była przecież niska kondycja Antygony i jej błąd, lecz usprawiedliwienia Kreona).
- Argumenty w przemówieniu czy rozprawce warto porządkować za pomocą takich sformułowań , jak np.: po pierwsze, ponadto. Lepiej jednak nie nadużywać tak jak Krzyś samego słowa „argument” w takiej pracy.
Jakich innych postaci można było bronić w formie przemówienia:
- Antygony – w formie przemówienia Ismeny do ludu tebańskiego;
- Jacka Soplicy – w formie przemówienia Gerwazego, który wybaczył Soplicy i czuł się winny – do szlachty w zaścianku Dobrzyńskich;
- Papkina – bohatera Zemsty, przed jakimś szlacheckim sądem, który oskarżyłby go o kłamstwa, służenie różnym panom. Przemawiałby współczesny bohaterom szlachcic lub ktoś z nas – współczesny czytelnik.
Zobacz:
https://aleklasa.pl/gimnazjum/c268-prace-pisemne/praca-domowa-jezyk-polski/w-obronie-bohatera-mowa-obronna-dotyczaca-wybranej-postaci-literackiej-wersja-2