Różne oblicza przyjaźni – przedstaw je na podstawie swoich doświadczeń życiowych i czytelniczych.

Przyjaźń kojarzy się z rozgadanymi koleżankami ze szkolnej ławy, plotkującymi o wszystkim i wszystkich. Z dziewczynami szepczącymi sobie do ucha najskrytsze tajemnice. Z nierozłącznymi kumplami chodzącymi razem na koncerty i mecze. Czasem przyjaźń może łączyć też rodziców z dziećmi: matkę i córkę omawiające swoje problemy w czasie wspólnego gotowania czy porządkowania, ojca dyskutującego z córką w trakcie gry w szachy albo wędkującego razem z synem.

Już z tych pierwszych skojarzeń widać, że przyjaźń, podobnie jak miłość, niejedno ma imię. Przyjrzyjmy się literackim i filmowym modelom przyjaźni.

Za przyjaciółki uważały się Ania z Zielonego Wzgórza i jej sąsiadka – Diana. Dziewczynki spędzają ze sobą mnóstwo czasu. Wspólnie się uczą i bawią: chodzą razem do szkoły, po lekcjach piszą opowiadania, odwiedzają się, zwierzają ze swoich marzeń. W ich przyjaźni Ania doszukuje się ciągle czegoś romantycznego, stąd przysięgi w ogrodzie, wzruszenia, zwierzenia…

Czasem jednak wydaje się, że pomiędzy nimi tak naprawdę nie ma prawdziwej przyjaźni, lecz trochę przypadkowe koleżeństwo. Pragnieniem Ani jest znalezienie prawdziwej przyjaciółki „od serca”, więc wybiera na nią Dianę, bo jest najlepszą „kandydatką” w okolicy.

Ania i Diana wytyczają sobie odmienne życiowe cele, o czym innym marzą. Ania ma większe potrzeby intelektualne i ambicje, jest obdarzona bogatszą wyobraźnią, potrzebuje w życiu niezwykłości, inaczej wyobraża sobie miłość, przyjaźń, pracę. Zbyt wiele dzieli obie dziewczyny, dlatego ich przyjaźń z biegiem czasu powoli się rozluźnia. Ściśle łączy je przez lata szkolne, ale jako dorosłe widują się już coraz rzadziej i zwierzają się sobie z odmiennych problemów. Diana wcześnie bierze ślub z zupełnie przeciętnym chłopakiem i zakłada rodzinę. Ania zaś cały czas poszukuje wielkiej, romantycznej miłości i spełnia swe ambicje naukowe. Zdobywa wykształcenie i nawiązuje nowe przyjaźnie.

Inny rodzaj przyjaźni zawiązuje się między Anią a Gilbertem. Na początku młody Blythe jest rywalem Ani o pierwsze miejsce w klasie, wrogiem numer jeden, złośliwym chłopakiem, który dokuczył rudowłosej dziewczynie. Potem stają się przyjaciółmi, a w końcu zdają sobie sprawę, że połączyło ich głębsze uczucie. Ich przyjaźń niespodziewanie przekształciła się w miłość. Ania i Gilbert na zawsze, nawet w małżeństwie, pozostali przyjaciółmi.

Również przyjaźnie Jagienki i Zbyszka z Krzyżaków oraz Stasia i Nel z W pustyni i w puszczy przerodziły się w miłość.

Zbyszko i Jagienka, wychowujący się niemal jak rodzeństwo, wielokrotnie wspierający się w kłopotach, dopiero po licznych życiowych doświadczeniach odkrywają, że są sobie przeznaczeni.

Przyjaźń Stasia i Nel narodziła się w wyniku znajomości ich rodzin. Ojcowie dzieci razem pracują, przyjaźnią się, odwiedzają, więc Staś i Nel spędzają ze sobą mnóstwo czasu. Porwani przez Beduinów znajdują się w wielu niebezpiecznych sytuacjach. Starszy i odpowiedzialny Staś niejednokrotnie wykazał się odwagą i troską o swą małą przyjaciółkę, czym pozyskał jej pełne zaufanie.

Piękna przyjaźń łączyła też Wołodyjowskiego i Basię. Pan Michał często nazywał żonę swoim przyjacielem, co w owych czasach mogło być nawet dziwne.

Męskie przyjaźnie kojarzą się nie tylko ze wspólnymi zainteresowaniami, zajęciami, znajomymi, ale i… wspólnymi wrogami. Chłopcy często łączą się w grupki i jednoczą przeciw innym ferajnom. Tak jest w książce Ferenca Molnara Chłopcy z Placu Broni.

Wspaniała przyjaźń łączy bohaterów książki Kamienie na szaniec. Jednoczą ich wspólne akcje dywersyjne, działalność w ruchu oporu, walka z okupantem. Nawet jeśli nie zgadzają się we wszystkich sprawach, mają różne poglądy, gotowi są oddać życie jeden za drugiego.

Wspólna walka połączyła również bohaterów Trylogii: Podbipiętę, Skrzetuskiego i Wołodyjowskiego. Trochę inna przyjaźń łączy Wołodyjowskiego czy Skrzetuskiego z Zagłobą. Rubaszny szlachciura jest idealnym kompanem do biesiady, ale na polu bitwy nie potrafi dotrzymać kroku młodym i odważnym bohaterom. A jednak w sytuacjach krańcowych okazuje się prawdziwym przyjacielem: ratuje kolegów skazanych przez księcia Bogusława na śmierć, odnajduje Helenę porwaną przez Bohuna, wyciąga Wołodyjowskiego z klasztoru i swata pana Michała z Basią.

Jeszcze inny wymiar ma przyjaźń Marka Winicjusza i Petroniusza z Quo vadis. Tych dwóch mężczyzn różni wszystko: wiek, wykształcenie, codzienne zajęcia, temperament. Marek może zawsze powierzyć Petroniuszowi swoje troski, zwierzyć się ze swoich problemów, prosić o radę.

A czy dziś, w dobie telewizji i internetu, jeszcze istnieje przyjaźń?

Natura ludzka nie zmieniła się aż tak bardzo, by człowiek chciał zrezygnować z przyjaźni. Zawsze będziemy potrzebować wsparcia, rady i bliskości przyjaciół. Przyjaźń warto pielęgnować, podtrzymywać, trzeba o nią dbać. We współczesnych czasach odległość już nie uniemożliwia nam kontaktów. Krócej do siebie podróżujemy, możemy do siebie dzwonić, porozumiewać się za pomocą poczty elektronicznej. Bądźmy więc optymistami. Mamy szansę ocalić nasze przyjaźnie. Byle nie ograniczać ich do kontaktów przez internet.

 

Komentarz

Rzetelna praca, dobrze dobrane argumenty potwierdzające tezę, przykłady ze znanych wszystkim lektur – naprawdę śmiało można się na tej rozprawce wzorować.

Z powodzeniem udowodniono tu tezę zawartą w temacie, iż przyjaźń ma różne oblicza (praca napisana na temat, a to ważne). Trafnie wskazano na rozmaite rodzaje przyjaźni: przyjaźń między kobietami, między mężczyznami, przyjaźń między kobietą a mężczyzną. Dostrzeżono też różne ich odcienie: inna jest np. przyjaźń Wołodyjowskiego ze Skrzetuskim, inna z Zagłobą.

Plusem jest również wykazanie się dużą znajomością literatury i niestronienie od własnych doświadczeń i obserwacji – odwołanie się do czasów współczesnych, do epoki internetu. Można było ten temat trochę rozwinąć i podać więcej przykładów z osobistych doświadczeń.

Jak można było inaczej zacząć?

  • Próbą definicji przyjaźni
    Czym jest przyjaźń? Wzajemnym zaufaniem, radością przebywania z drugą osobą, życiem problemami innego człowieka, pewnym rodzajem bliskości. To uczucie niezwykle ważne w życiu. Dodaje uroku, urozmaica czas, ale i dodaje pewności siebie.
    Oczywiście, przyjaźń nie spada z nieba, trzeba o nią zabiegać, pielęgnować ją i o nią dbać, niczym o delikatną roślinkę, która niepodlewana – więdnie. Choć niektórzy twierdzą, że prawdziwych przyjaciół poznaje się po tym, że można zadzwonić do nich w środku nocy po wielu dniach milczenia – i to ich nie zdziwi. Coś w tym jest…
  • Cytatem
    „Prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie” – tak zakończył jedną ze swoich bajek Mickiewicz. I miał rację! Często nie odróżniamy prawdziwych przyjaciół od znajomych, którzy są obok przypadkowo, dlatego że z nami się uczą, bawią, towarzyszą naszym radościom. Tymczasem przyjaźń to coś więcej. Przyjrzyjmy się kilku jej literackim przykładom…

Czym można było wzbogacić pracę?

  • Odniesieniami do filmu
    Można było zapytać np., czy możliwa jest przyjaźń między silniejszym a słabszym, dzieckiem a dorosłym, upośledzonym a zdrowym, i przywołać przykłady z filmów (Rain Man, Ósmy dzień, Kola, Wojna domowa).
  • Cytatami
    Na przykład z Małego Księcia, przecież to piękna książka o przyjaźni…
  • Przykładami przyjaźni łączącej rodzeństwo
    Przykłady? Tomek i Tosia z powieści Hanny Ożogowskiej Dziewczyna i chłopak, czyli Heca na czternaście fajerek albo siostry Borejkówny z Jeżycjady Małgorzaty Musierowicz.

Jak można było inaczej zakończyć?

  • Osobistym spostrzeżeniem
    Pisałem o bohaterach literackich, ale przecież i w moim życiu przyjaźń jest bardzo istotna. Nie wyobrażam sobie, by nie dzielić się z przyjacielem swoimi radościami i troskami. Troski dzielone na dwie osoby wydają się lżejsze, a i radość, którą się z kimś dzielimy jest podwójna.