To, co liczy się naprawdę, to odnaleźć swoje powołanie. Czy Nick Jarow ma rację? Swoją opinię uzasadnij na przykładach dwóch postaci literackich lub rzeczywistych.

Przykładowe wypracowanie

Powołanie wyobrażam sobie jako iskrę, płomień. Przeświadczenie, że to, co robimy, ten zawód, ta misja, droga życia jest najwłaściwsza, wymarzona, jedyna i innej poza nią nie widzimy. Jak rozpoznać ten najważniejszy w życiu głos, decydujący o tym, kim w życiu będziemy? Skąd wiedzieć, którą drogą iść, co wybrać – rodzinę, klasztor, ten czy inny zawód? Przypatrzymy się mistrzom trudnej sztuki szukania powołania.

Jesteśmy pokoleniem JPII. Papież, który jednoczył, kochał, słuchał, zwyciężał miłością zło, jest niewątpliwym autorytetem naszych czasów. Jak wyglądało szukanie powołania u Karola Wojtyły? Swoją drogę rozpoczął od filologii polskiej. Trafił do teatru. Wybuchła wojna – pracował w kamieniołomach jako zwykły robotnik. Po wielu próbach trafił wreszcie na tę najwłaściwszą dla siebie drogę. Funkcję filozofa, nauczyciela, poety połączyło kapłaństwo. Został biskupem, kardynałem, wreszcie głową Kościoła. Nauczał, służył, a przede wszystkim dawał życiem świadectwo, |że swoją rolę, nawet bardzo poważną i trudną, należy wykonywać z zapałem, sercem, humorem i otwartością na innych ludzi. Jego droga nie skończyła się wraz ze śmiercią. Jan Paweł II został wyniesiony na ołtarze na ołtarze – pozostanie nie tylko w sercach i pamięci ludzi, którzy go znali.

Paulo Coelho, kiedy miał naście lat, chciał być pisarzem. Rodzice przekonywali go, że to nie może być pomysł na życie. To świetne hobby, ale nie zawód, bo tylko nieliczni, naprawdę wielcy żyją z pisania. W rezultacie zrezygnował ze swych marzeń. Dopiero około czterdziestki znów postanowił realizować swoje powołanie. Zaczął pisać i… odżył.

Nie tylko odniósł sukces wydawniczy i finansowy. Poczuł, że wreszcie żyje, nie robi nic wbrew sobie, że jest potrzebny.
Rację ma Nick Jarow, który twierdzi, że to, co naprawdę się liczy, to odnaleźć swoje powołanie. Każdy ma do czegoś talent, niepowtarzalny dar. Nie można wybierać studiów tylko dlatego, że np. są na topie czy znajdziemy po nich dobrze płatną pracę. Ważne, by nie zagłuszyć wewnętrznego głosu, pragnień, które podpowiadają nam, co mamy robić, nie należy zrażać się niepowodzeniami czy opinią innych.

Praca zajmuje dorosłemu człowiekowi większość życia. Istotne, by wykonywać ją z miłością, przyjemnością, pasją i mieć poczucie sensu.

 

Zanim napiszesz

Pomyśl, zastanów się, czym jest powołanie. To wielkie zamiłowanie do czegoś. Pewność, że jakiś zawód, rola, jaką wypełniamy, droga życiowa, po której kroczymy, są dla nas najwłaściwsze.

Forma wypracowania

Rozprawka. Przypomnijmy, o co chodzi w tej formie wypowiedzi.

  • Stawiasz tezę (zapisujesz opinię, o której słuszności jesteś przekonany), że najważniejszą sprawą w życiu jest odnaleźć swoje powołanie. Lub też sygnalizujesz, że nie zgadzasz się z tymi słowami.
  • Udowadniasz swoje stanowisko przedstawione we wstępie. Jako dowód służą Ci dwie postacie – rzeczywiste (nie musisz ich znać osobiście, może to być ktoś sławny lub ktoś z Twojego otoczenia) lub literackie (najlepiej dobierz postać z lektur szkolnych). Tu możesz odwołać się do własnych przeżyć, popisać się oczytaniem.
  • Kończysz swoje krótkie rozważania. Podsumowujesz je i potwierdzasz tezę.

 

Za co punktujesz?

Kompozycja

  • Zachowałeś podstawowy trójdzielny podział na wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Rozwinięcie jest, oczywiście, częścią główną, najbardziej obszerną (spójrz na nasze przykładowe wypracowanie).
  • Żadne zdanie nie jest wstawione sobie a muzom, tekst jest spójny.
  • Wstęp jest zapowiedzią tego, co będzie w rozwinięciu, ono z kolei jest zwięźle posumowane w zakończeniu.
  • Jeśli stosujesz powtórzenia, to tylko uzasadnione, np. po to, by coś mocno podkreślić. W innym wypadku powtórzenia (słów, zdań, faktów) nie powinny się pojawiać.

Temat

  • Podałeś dwa trafne przykłady postaci rzeczywistych lub literackich.
  • Nie piszesz o bohaterach wszystkiego, co wiesz. Wybrałeś te fakty, które są potrzebne do tematu.
  • Postacie są np. skrajnie różne (zajmują się czym innym, pochodzą z różnych krajów), ale udowodniłeś, że coś je łączy.

Język i styl

  • Rozumiesz i poprawnie stosujesz słowa i różne związki frazeologiczne.
  • Stosujesz zdania o różnej konstrukcji (złożone, pojedyncze, krótkie, długie).
  • Raczej unikaj zdań wykrzyknikowych i równoważników zdań. Piszesz przecież minirozprawę naukową.
  • Wprowadzając pytania retoryczne, podkreślisz refleksyjny charakter wypowiedzi – to zawsze chwyta.
  • Poprawnie odmieniasz wyrazy i dobrze je łączysz w zdania.
  • Sposób, w jaki piszesz, Twój styl pasuje do formy wypowiedzi, czyli rozprawki (nie ma tu miejsca na wulgaryzmy, nagłe mieszanie stylów, np. stylu potocznego z naukowym, ciągłe wtykanie obcych wyrazów czy powiedzeń, których nadużywasz w codziennych rozmowach, np.: to normalnie niesamowite, dajmy na to itp.).

Zapis
Nie chodzi o Twój charakter pisma (ale, oczywiście, staraj się pisać estetycznie, nie bazgrać, pamiętaj o akapitach), tylko o dwie zasadnicze sprawy – ortografię i interpunkcję. Dopuszczalne są trzy usterki interpunkcyjne.

 

Jakie postacie jeszcze mogłeś przywołać?

Rzeczywiste

  • Matka Teresa z Kalkuty (zakonnica prowadząca w najbiedniejszych rejonach Indii działalność humanitarną, jej życie było służbą najuboższym)
  • Marek Kotański (twórca ośrodków, domów dla ludzi z marginesu społecznego, uzależnionych, chorych, bezdomnych)
  • Jurek Owsiak (charyzmatyczny dyrygent Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy)
  • Janina Ochojska (organizuje konwoje z pomocą humanitarną do rejonów świata dotkniętych wojną lub klęską żywiołową)
  • Waldemar Milewicz (korespondent wojenny, który swoją życiową pasję przypłacił
    życiem)
  • Leonardo da Vinci (człowiek renesansu, malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof)

Literackie

  • Prometeusz (by człowiek czuł się bezpieczny, wykradł bogom ogień)
  • Ksiądz Robak (dla służby narodowi wyrzekł się życia prywatnego)
  • Don Kichot (postanowił wcielić w życie to, o czym czytał w rycerskich romansach)
  • Frodo Baggins (dzielny hobbit z drużyny pierścienia, który walczył ze złem)
  • Stasia Bozowska (Prometeusz pozytywizmu, walczyła z ciemnotą i zacofaniem na wsi)
  • Romeo i Julia (ich powołaniem była miłość)

 

Wykorzystaj cytat

Pewien mój znajomy stwierdził, że przeszkodziło mu w napisaniu książki to, iż nie miał komputera. Inny przyznał, że nie został lekarzem, bo na medycynie było za dużo zakuwania, no i w sumie bał się widoku krwi. Myślę, że obaj nie mieli powołania do spraw, do których się zabrali. Moją opinię potwierdzają słowa Paula Coelho: „Jeśli czegoś naprawdę gorąco pragniesz, to cały wszechświat sprzyja potajemnie twojemu pragnieniu”. Jeśli ktoś nie ma powołania do czegoś, to najprostsze problemy będą dla niego nie do przeskoczenia.

Słownictwo, które pomoże Ci wprowadzić cytat:

  • Najlepiej ilustrują to słowa…
  • Moje zdanie potwierdzają słowa…
  • Na potwierdzenie mojej opinii przytoczę zdanie…
  • Na ten temat wypowiedział się również…
  • Powołam się na wypowiedź…
  • Ma rację autor słów…

Powołanie inaczej:

  • misja,
  • droga życiowa,
  • życiowa pasja,
  • posłannictwo,
  • zamiłowanie,
  • talent,
  • przeznaczenie.

Można

  • Pójść za własnym powołaniem.
  • Minąć się z własnym powołaniem.
  • Czuć powołanie.
  • Odnaleźć swoje powołanie.
  • Zrozumieć swoje powołanie.
  • Iść drogą powołania.
  • Być kimś z powołania.