6. Omów losy grup wyrazowych i rozwój znaczeniowy podanych wyrazów synonimicznych:
polski, polny, polowy;
owocny, owocowy;
dobroć, dobrość, dobrota.
Wszystkie wyrazy z pierwszego szeregu występują we współczesnej polszczyźnie. Jeśli znaczenia przymiotników polny oraz polowy są podobne, to znaczenie rzeczownika polski (odnoszący się do Polski lub do Polaków) nie wykazuje z nimi związku. Tymczasem samo sformułowanie polecenia sugeruje, że w staropolszczyźnie były to synonimy, czyli wyrazy bliskoznaczne. Rozwój języka doprowadził do zróżnicowania ich znaczeń. Przymiotnik polski stracił więź z pozostałymi. Przymiotnik polny odnosi się do podstawowego znaczenia rzeczownika pole, natomiast przymiotnik polowy zazwyczaj dotyczy pola walki. Z perspektywy współczesnej połączenia hetman polny oraz prace polowe należałoby ocenić jako nieprecyzyjne. Jednakże potwierdzają one historyczną synonimię tych przymiotników.
W drugim szeregu relacja między przymiotnikami jest podobna. Dzisiaj przymiotnik owocowy (sad, sok, drzewo) odnosi się do dosłownego, podstawowego znaczenia rzeczownika owoc, podczas gdy przymiotnik owocny (dyskusja, obrady) odpowiada znaczeniu przenośnemu (przynoszący owoce czegoś, czyli korzyści).
Z wyrazów tworzących ostatni szereg zachował się tylko rzeczownik dobroć. Pozostałe zanikły, chociaż utworzono je bardzo regularnie, za pomocą formantów typowych dla nazw cech (tak jak mądrość od mądry oraz głupota od głupi). Ponieważ między tymi rzeczownikami nie było różnic znaczeniowych, dublety nie zachowały się w języku.
