Preromantyzm to nazwa określająca zbiór tendencji, jakie pojawiały się w literaturze i sztuce końca XVIII i początku XIX wieku, zapowiadając nadejście romantyzmu. To okres zwiastujący schyłek oświeceniowego światopoglądu i klasycystycznej koncepcji sztuki. Wtedy to pojawi się wiele teoretycznych rozpraw i dzieł literackich odrzucających sztywne reguły klasycystyczne i uznających za główną wartość dzieła jego oryginalność. Rośnie zainteresowanie kulturą ludową, średniowieczem i dziełami Szekspira.
Preromantyzm w literaturze oznacza:
- zwrócenie uwagi na specyfikę języka literackiego,
- wydobycie jego subiektywno-intuicyjnego charakteru,
- pojawienie się pojęć wyobraźni, geniuszu, oryginalności,
- podkreślanie dowolności procesu twórczego,
- opisy stanów psychicznych,
- malowniczość i nastrojowość.
Literatura preromantyczna wprowadza bohatera wyobcowanego ze świata, niezgadzającego się na rzeczywistość i podejmującego daremną walkę ze światem. Ten typ bohatera nosi miano typu werterycznego, od nazwiska Wertera, bohatera Cierpień młodego Wertera Johanna Wolfganga Goethego.
Tendencje preromantyczne ujawniły się najwyraźniej wśród pisarzy niemieckich okresu Sturm und Drang (burzy i naporu). Do najwybitniejszych utworów należą Cierpienia młodego Wertera (1774) Johanna Wolfganga Goethego oraz Zbójcy (1781) i Intryga i miłość (1784) – dramaty Fryderyka Schillera.
Literatura preromantyczna dała początek literaturze romantycznej. Te właśnie książki jako „książki zbójeckie” przeklina Gustaw w IV części Dziadów, uznając je za przyczynę swojego nieszczęścia. W nich odnaleźli romantycy odpowiadające ich wrażliwości widzenie świata. Urzekły ich: heroizm samotnej walki przeciw wrogiemu światu, gwałtowne namiętności, potęga uczuć. Dzieła Goethego, Schillera i Byrona stały się wizytówką młodego pokolenia zbuntowanego przeciw skostniałemu światu swoich rodziców i nauczycieli, doceniły takie cechy, jak oryginalność, indywidualizm, wrażliwość, uczuciowość.
Zapamiętaj!
Literatura preromantyczna to:
- wyniesienie sfery ludzkich emocji i nastrojów
- melancholia i pesymizm
- wykorzystanie scenerii dzikiej i niedostępnej przyrody
- osadzanie zdarzeń wśród ruin, grobów, cmentarzy
Zobacz: