Przykłady:
- Antygona
- Kmicic
- Wokulski
- Kordian
- Hrabia Henryk
- Jacek Soplica
- Konrad Wallenrod
- Prometeusz
- Cezary Baryka
Sformułowania tematów:
- Bunt jako wyraz niezgody na rzeczywistość. Odwołując się do wybranych tekstów literackich, zaprezentuj bohaterów, którzy bunt uznali za konieczność.
- „Aby istnieć, człowiek musi się buntować”. (Albert Camus)
Zastanów się nad źródłami i sensem buntu wybranych bohaterów literackich, oceń ich postawy.
Kim są zbuntowani?
To silne jednostki, indywidualności, które przeciwstawiają się światu, idą pod prąd, nie zgadzają się z zastanymi konwencjami czy sytuacją polityczną. Ważne jest, przeciw czemu się buntują, bo można przeciw: władzy, społeczeństwu, obyczajom, rodzicom, złemu losowi…
Zwróć uwagę, że bunt to coś co współgra z aktywnością, ale jest niezgodne z biernością. Kojarzy się z samotnością i uporem, nie pasuje do praworządności, rozwagi. Kojarzy się z młodością, wzbudza szacunek, Camus twierdzi nawet, że jest warunkiem istnienia. Pewnym plusem będzie, jeśli zauważysz, że waga i rola buntu wzrasta w czasach niespokojnych historycznie (zabory, okupacja, wojna), maleje w czasach spokoju.
Wskazówki przydatne podczas pisania:
- Wyraźnie określ swoje stanowisko (popierasz bunt czy nie) i przykładami z życia postaci potwierdzaj swoją tezę.
- Pisząc o kolejnych postaciach, wskaż, przeciw czemu się buntowały i w jaki sposób, oceń, z jakim skutkiem.
- Możesz sprawdzić założenie: co by było, gdyby się nie buntowali?
- Porównuj – bunt buntowi nierówny.
- Co z buntem młodych dziś? – taka refleksja ubarwi pracę.
