Terminem kultura języka określa się działalność zmierzającą do udoskonalenia języka i rozwinięcia umiejętności posługiwania się nim w sposób poprawny i sprawny. Jednym ze sposobów doskonalenia języka jest wzbogacanie swoich wypowiedzi neologizmami.

Neologizmem jest każdy nowo utworzony wyraz, którego funkcja polega na oznaczeniu nowego przedmiotu lub pojęcia. Neologizmy dzielimy na obiegowe i artystyczne.

  • Do pierwszej (neologizmy obiegowe) grupy zaliczamy:
    • neologizmy słowotwórcze (utworzone od wyrazów już istniejących za pomocą odpowiednich formantów, np. nadawać – nadaj-nik),
    • neologizmy znaczeniowe (nadanie wyrazom już istniejącym nowych znaczeń, np. zebra – gatunek zwierzęcia, zebra – przejście przez jezdnię),
    • wyrazy zapożyczone (zaczerpnięte z języków obcych – ambicja, konferencja).
  • Neologizmy artystyczne nie służą do oznaczania nowych pojęć z życia codziennego, ale są tworzone przez poetów i pisarzy dla wzbogacenia języka ­konkretnego dzieła literackiego. W tworzeniu ­neologizmów celował Bolesław Leśmian.
    Oto przykład z jego wiersza Śnieg:

    Pamiętam ów ruchliwie rozbłyskany szron

    I śniegu ociężałe w gałęziach nawiesie,
    I jego nieustanny z drzew na ziemię zron,
    I uczucie, że w słońcu razem z śniegiem skrzę się.