Czym dla bohaterów literackich różnych epok jest pamięć o życiowych doświadczeniach – darem, brzemieniem, przekleństwem…?
Komentarz:
Osią konstrukcyjną pracy możesz uczynić życiowe doświadczenia w ujęciu ogólnym (dobre i złe), albo skupić się na przeżyciach o charakterze traumatycznym. Zadanie niełatwe. Łatwo pobłądzić i zacząć analizować motywy autobiograficzne w literaturze powojennej. Niesłusznie utożsamiając bohatera z autorem. Nie ograniczaj się absolutnie tylko do jednej epoki literackiej.
Strategie realizacji tematu:
- Możliwość I:
Spróbuj wyjść z tezą, że gdyby możliwym było zapomnienie, to może życie byłoby łatwiejsze (choć mniej ciekawe przez to). W sukurs przychodzą rzecz jasna bohaterowie romantyczni obarczeni wspomnieniami o nieudanej miłości. Przedstaw nagłe przypomnienie jako sposób na otwarcie oczu i uświadomienie sobie pewnych kwestii. Opisz pamięć jako siłę destrukcyjną i motywującą. Cały czas posiłkuj się przykładami literackimi. Wnioski własne zawsze najlepiej wyglądają w formie podsumowania.
- Możliwość II:
Skupiasz się na analizowaniu wpływu określonego traumatycznego wydarzenia, jakim może być rewolucja albo wojna. Nie musisz sięgać po przykłady tylko z XX wieku. Powstanie styczniowe i jego skutki będą jak najbardziej na miejscu. Przy takim ujęciu tematu musisz jednak bardzo dokładnie przemyśleć konstrukcję pracy, żeby nie popaść w wodolejstwo na temat tragicznego wpływu krwawej przemocy na psychikę ludzką. W podsumowaniu zajmij stanowisko, czy pamięć jest darem, czy raczej brzemieniem.
Nie zapomnij o tekstach:
Możliwość I:
• Johann Wolfgang Goethe Cierpienia młodego Wertera
• Adam Mickiewicz Konrad Wallenrod
• Joseph Conrad Lord Jim
• Fiodor Dostojewski Zbrodnia i kara
• Henryk Sienkiewicz Potop
Możliwość II:
• Zygmunt Krasiński Nie-Boska komedia
• Stefan Żeromski Rozdzióbią nas kruki, wrony
• Gustaw Herling-Grudziński Inny świat
• Kazimierz Moczarski Rozmowy z katem
Dotyczy motywów:
- człowiek
- powstania
- wojna
- romantyczna miłość
- cierpienie
- codzienność