Charakteryzator

Charakteryzator jest niczym magik. Nadaje człowiekowi nowe oblicze. To profesjonalista, który za pomocą kosmetyków, peruk, zarostów i całego arsenału różnorodnych środków nadaje twarzy i sylwetce aktora cechy wieku i osobowości odtwarzanej przez niego roli.

Praca

• Charakteryzatorzy nadal stanowią nieliczną grupę zawodową. To z kolei daje im dobrą pozycję na rynku pracy. Zatrudnienie znajdują głównie na planie filmowym i przy produkcjach telewizyjnych.

• Pewna ich grupa jest potrzebna producentom filmów reklamowych i fotografom reklamowym. Jednak na etat mogą liczyć jedynie w teatrze, poza nim pracują na zlecenia. W tej dziedzinie charakteryzatorzy mogą też liczyć na bardzo interesujące propozycje pracy poza Polską. W tym zawodzie nie ma granic.

• To bardzo ciekawe i twórcze zajęci, ale też bardzo męczące. Nie można pozwolić sobie na spóźnienie się na plan zdjęciowy albo na zbyt długą pracę nad aktorem czy modelką, ponieważ czeka już cała ekipa filmowa. Tu trzeba mięć zdecydowaną i pewną rękę.

• Godziny pracy nie są normowane – wszystko zależy od potrzeb telewizji czy realizacji filmu. Czasami pracuje się od świtu i kończy niemalże w nocy.

• Praca charakteryzatora to nie tylko pojedyncze dzieło – ten musi być dostępny przez cały czas realizacji sztuki teatralnej czy kręcenia scen reklamowych, często zdarza się bowiem, że wymagane są poprawki charakteryzacji bądź jej odświeżenie.

• Sam talent w tej pracy jednak nie zawsze wystarcza – potrzebna jest gruntowna wiedza z technik wykonywania charakteryzacji.

 

Predyspozycje

• Talent, umiejętności plastyczne i artystyczne, wyobraźnia, pomysłowość, kreatywność oraz umiejętność współpracy w dużej grupie osób – to najważniejsze cechy, które powinien posiadać każdy charakteryzator.

• Charakteryzator musi mieć duszę artysty, mieć głowę pełną pomysłów i doskonały warsztat, który pozwoli przenieść je na realne postaci.

• Prawdziwie cennym narzędziem pracy charakteryzatora czy stylisty jest jego oko, umiejętność patrzenia, właściwej oceny wyglądu człowieka, wyławiania wzrokiem tego, co trzeba ukryć, zatuszować bądź poprawić.

• Charakteryzator musi umieć pracować w stresie, pod presją czasu, poznawać nowe techniki i nieustanne szlifować własny warsztat rzemieślniczy.

• Z pewnością jest to zawód dla ludzi z pasją, twórczych, śmiałych, otwartych nawet na najbardziej ekstrawaganckie pomysły. Zwykli rzemieślnicy szybko wypalają się w tym zawodzie.

 

A jakie warunki trzeba spełnić, by sprawdzić się w tym zawodzie?

• Oprócz zdolności manualnych potrzebny jest dobry wzrok no i nie można być daltonistą!
• Trzeba wiele się nauczyć. Poznać teorię koloru, światła, poznać anatomię – głównie twarzy – chociaż czasami robi się charakteryzację całego ciała.
• Dobry charakteryzator oprócz wyćwiczonego oka powinien mieć opanowaną wiedzę z zakresu historii sztuki, historii ubioru, operatorstwa, scenografii, fotografii.
• Również musi wiedzieć, jakie prawa rządzą sceną, jak „widzi” kamera czy aparat fotograficzny, jak na wygląd wpływa tło, scenografia, strój i potrafi odpowiednio do tego wszystkiego dobrać swoje środki kreacji postaci.
• Liczy się wiedza o wszelkich trickach, które pozwalają oszukiwać oczy innych lub – co czasem trudniejsze – oko aparatu fotograficznego czy kamery.

Jak zostać charakteryzatorem?

• Możliwości dojścia do tego zawodu są różne. Wielu osiągnęło sukces nie poprzez studia, ale praktykę i naukę u mistrzów.

• Kandydat do tego zawodu może oczywiście w pierwszej kolejności wybrać uczelnię, np. artystyczną, z zakresu sztuk plastycznych, a potem nauczyć się charakteryzacji w jednej z wielu szkół charakteryzacji. W największych miastach Polski jest przynajmniej jedna taka szkoła.

• Wśród popularniejszych placówek znajdziemy Policealną Szkołę Charakteryzacji, Wizażu i Stylizacji w Warszawie Marii Dziewulskiej, Warszawską Szkołę Filmową z kierunkiem „stylizacja i wizaż”, czy Francuską Szkołę Wizażu, Stylizacji i Charakteryzacji w Krakowie i Katowicach.
  Nauka w szkołach policealnych trwa zazwyczaj rok. Polega głównie na praktykach w szkolnych pracowniach i na zewnątrz, np. w teatrze lub na planie filmowym.

• W programie zajęć oprócz takich przedmiotów jak: charakteryzacja filmowa, telewizyjna, teatralna, modowa, jest także wizaż, stylizacja ubioru, dynamiczne i statyczne efekty specjalne. Ćwiczenia obejmują rysunek, kreowanie postaci, perukarstwo, wyrób wąsów, bród, baków, klejenie zarostów, analiza kolorystyczna, makijaż upiększający, makijaż fashion, efekty brzydoty i zmęczenia. Do tego zestawu trzeba dodać fryzjerstwo: filmowe i współczesne, fryzury stylowe, fryzury modowe. Ponadto studiuje się efekty specjalne, takie jak postarzanie i odmładzanie, rany, oparzenia i opuchlizny oraz wyrób środków do efektów specjalnych.

 

Zawód charakteryzatora

• W tym zawodzie liczy się przede wszystkim pomysłowość i wyobraźnia plastyczna.
• Trzeba na bieżąco śledzić rynek kosmetyczny, nowe trendy, techniki, a także poszukiwać inspiracji w życiu codziennym.
• Droga do tego zawodu nie prowadzi przez uczelnię, ale głównie przez praktykę i naukę u mistrzów. Potrzeba tu własnego doświadczenia i lat pracy. Charakteryzator jest sam dla siebie nauczycielem.
• Charakteryzator musi się ciągle dokształcać i poznawać nowe trendy i metody wykonywania charakteryzacji.

 

Efekty specjalne
Dla charakteryzatora każde nowe zlecenie jest wyzwaniem, a w szczególności te prace, które się wiążą z efektami specjalnymi: topielcy, upiory, zjawy rodem z gotyckich horrorów, odcięte kończyny, poderżnięte gardła, poparzone twarze.
W porównaniu z tymi zadaniami, praca w charakteryzatorni telewizyjnej i dbanie o świeży wygląd zaproszonych na antenę gości to bułka z masłem.

 

Plusy i minusy zawodu charakteryzatora:

Plusy:

• Możliwość puszczenia wodzy fantazji, realizacji swoich plastycznych wizji i ich przenoszenia do realnego świata
• Szacunek społeczny.
• Ciekawa praca.

Minusy:

• Stały kontakt z gwiazdami jest bardzo stresująca i męcząca.
• Praca pod presją czasu.
• Makijaż wymaga spędzenia długich i żmudnych godzin pracy.
• Nienormowane godziny pracy.

Do dyspozycji charakteryzatora są maski, peruki i wszelkiego rodzaju przebrania oraz kolorowe kosmetyki, dzięki którym zmienia się wygląd osoby przebieranej. Coraz częściej charakteryzator jest wizażystą, którego zadaniem jest profesjonalne wykonanie makijażu.

 

Status społeczny

Charakteryzatorów na rynku polskim jest tak naprawdę niewielu a to daje im naprawdę dobrą pozycję zawodową i uznanie.
Często podziwia się jego umiejętności artystyczne i wydaje się, że zarobki, na przykład te oferowane na etacie w teatrze, są sporo nieadekwatne do wykonywanych obowiązków.