Polskie rasy psów to te powstałe dzięki rodzimym hodowcom. Były one tworzone z myślą o służeniu człowiekowi dlatego wykazują wiele unikalnych zdolności. Wyjaśniamy, czym charakteryzują się polskie rasy psów.

Gończy polski

Jest to rasa psów, która została reaktywowana przez polskich hodowców po II wojnie światowej. Jej wzorzec powstał w 1983 roku, a Międzynarodowa Federacja Kynologiczna uznała ją w roku 2006. Masa ciała tego psa nie przekracza 30 kilogramów, a wysokość 50 centymetrów. Gończy polski [https://zwierzaki.pl/gonczy-polski] charakteryzuje się zwinna i umięśnioną sylwetką. Ma on krótką sierść w dużej mierze czarną z wyjątkiem podpalanych okolic oczu oraz łap. Jest to pies łatwy w pielęgnacji, nie potrzebuje częstych kąpieli i systematycznego obcinania pazurów. Gończy polski cechuje się spokojny i odważnych charakterem, bywa nieufny wobec obcych. Posiada silny instynkt łowiecki i lubi wspólne zabawy z ludźmi i innymi psami. Potrzebuje sporo ruchu, długich i częstych spacerów. Jego ulubione aktywności to pływanie i aportowanie.

Owczarek podhalański

Owczarek podhalański [https://zwierzaki.pl/owczarek-podhalanski] to piękny pies z długą sierścią kojarzony z regionem podhalańskim. Przez wiele lat pełnił rolę stróża i pasterza dla owiec z czego doskonale się wywiązuje. Omawiana rasa została uznana 1967 roku, blisko 50 lat po rozpoczęciu jej kontrolowanej hodowli. Owczarek podhalański może ważyć do 65 kilogramów. Wysokość dorosłego samca wynosi 65-70 centymetrów, a samicy 60-65 centymetrów. Opisywany pies jest spokojny, inteligentny i niezwykle czujny. Przywiązuje się do swoich właścicieli, ale bywa nieufny wobec obcych. Opisywane zwierzę wymaga szkolenia, które umożliwi jego pełną socjalizacje. Jest to duży pies dlatego jego długość życia wynosi około 12 lat. Problemem tej rasy psów [https://zwierzaki.pl/rasy-psow] jest zwiększona podatność na dolegliwości, takie jak: rozszerzenie i skręt żołądka, infekcje uszu, alergie pokarmowe oraz problemy ze stawami biodrowymi.

Polski owczarek nizinny

Urodziwy, spokojny pies, który w dawnych czasach pełnił role zwierzęcia pilnującego owiec. Dorosłe osobniki osiągają wysokość do 50 cm oraz masę ciała wynoszącą maksymalnie 25 kilogramów. Ze względy na swoje geny broni terytorium, na którym mieszka. Nie jest jednak agresywny jego aktywność ogranicza się do poinformowania właściciela o pojawieniu się intruza. Jest cierpliwy i opanowany, dzięki czemu zda egzamin w domach zamieszkałych przez małe dzieci. Wymaga dużej ilości spacerów i uwielbia biegać. Jego sierść jest miękka i długa i występuje w kilku wariantach kolorystycznych. Pies ma tendencje do dysplazji stawów biodrowych, dlatego warto zadbać o jego odpowiednią dietę, która zminimalizuje ryzyko wystąpienia tej dolegliwości. Przede wszystkim należy mu zapewniać dużą ilość mięsa. Polski owczarek nizinny [https://zwierzaki.pl/polski-owczarek-nizinny] wymaga specjalistycznej pielęgnacji, co jest związane z długością jego sierści. Powinien być czesany przynajmniej raz w tygodniu przy pomocy szczotki lub grzebienia dla psów. Jego długość życia to średnio 13 lat. Co ciekawe tego rodzaju owczarki mają świetną pamięć i nie zapominają wydarzeń, które miały miejsce kilka lat wcześniej.

Chart polski

Chart polski [https://zwierzaki.pl/chart-polski] to odważny pies myśliwski, którego historia sięga aż do XIII wieku. Stanowił kompana dla polskich szlachciców w czasie polowań na zające oraz ptactwo. Ma umięśnioną i smukła sylwetkę. Osiąga wysokość do 80 centymetrów, a jego maksymalna waga to 50 kilogramów. Takie gabaryty sprawiają, że potrzebuje dużo ruchu, częstych i długi spacerów, na których może się wyszaleć. Chart polski może mieć różne umaszczenie, a jego sierść jest krótka i sprężysta. Ze względu na swoje myśliwskie zacięcie nie jest najprostszy w wychowaniu, goniony instynktem często puszcza się biegiem za innymi zwierzętami. Jest odważny i niezależny, lubi dominować inne rasy psów. Wymaga szkolenia z doświadczonym specjalistom w przeciwnym razie może powodować sporę problemy wychowawcze. Chart polski nie jest podatny na choroby dziedziczne. Jeśli chodzi o pielęgnacje należy co jakiś czas wyczesywać martwe włosie z jego sierści. Jest to pies polecany nieco bardziej doświadczonym opiekunom.